پیش بینی تاب آوری براساس خود- دلسوزی و همدلی در جانبازان
پیش بینی تاب آوری براساس خود- دلسوزی و همدلی در جانبازان
جنگ یکی از عوامل تاثیرگذار در بهداشت عمومی جامعه است که باعث آسیب های جسمی و روانی زیادی در افراد می شود.
هدف این پژوهش پیش بینی تاب آوری براساس خود- دلسوزی و همدلی در جانبازان هشت سال جنگ تحمیلی بود.
ابزار و روش ها:
این پژوهش توصیفی- همبستگی در سال ۱۳۹۶ بین کلیه جانبازان مبتلا به آسیب های جسمانی و روانی ناشی از جنگ در شهرستان سقز انجام شد.
۲۹۷ نفر (۲۶۲ مرد و ۳۵ زن) به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب به عنوان نمونه انتخاب شدند.
برای جمع آوری داده ها از مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون، پرسش نامه همدلی داویس و پرسش نامه خود- دلسوزی نف استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 24، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره تجزیه و تحلیل شدند.
همدلی یک جنبه اساسی از ارتباط و درک انسانی است
بنابر همین گزارش از خانه تاب آوری همدلی توانایی تشخیص، درک و به اشتراک گذاشتن افکار و احساسات یک شخص دیگر، حیوان یا شخصیت خیالی است.
همدلی شامل تجربه دیدگاه شخص دیگر، فعال کردن رفتارهای اجتماعی و تقویت تعاملات دلسوزانه است.
همدلی یک مهارت ارتباطی قدرتمند است که روابط را بهبود می بخشد، نتایج سلامتی را بهبود می بخشد و رضایت بیمار را در محیط های پزشکی افزایش می دهد.
همدلی به افراد اجازه می دهد تا شکاف بین تجربیات و افکار را پر کنند و به درک عمیق تری از احساسات و تجربیات دیگران منجر شود. همدلی را می توان آموزش داد و پرورش داد و نقش مهمی در ایجاد روابط مثبت، اتخاذ تصمیمات اخلاقی و مداخله در موقعیت هایی مانند قلدری ایفا می کند.
همدلی یک جنبه اساسی از ارتباط و درک انسانی است.