نقش انعطاف ناپذیری روانشناختی و پذیرش درد

نقش انعطاف ناپذیری روانشناختی و پذیرش درد در پیش بینی تاب آوری بیماران مبتلا به درد مزمن

انعطاف‌ناپذیری روان‌شناختی و پذیرش دو سازه مهم از نسل جدید درمان‌های شناختی رفتاری است که در سال‌های اخیر توجه پژوهشگران بسیاری را به‌ویژه در حوزه مشکلات مزمن سلامتی به خود جلب کرده است.

لذا، هدف مطالعه حاضر نیز بررسی ارتباط انعطاف‌ناپذیری روان‌شناختی و پذیرش درد با تاب‌آوری بیماران مبتلا به درد مزمن بود.

روش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. ۲۱۸

بیمار مبتلا به درد مزمن (۱۵۵ زن و ۶۳ مرد) با روش تمام شماری طی ۷ ماه از ۴ مرکز درمانی و تصویربرداری در شهر اصفهان انتخاب شدند و سه پرسشنامه پذیرش درد مزمن (CAPQ)، مقیاس انعطاف‌ناپذیری روان‌شناختی درد (PIPS) و مقیاس تاب‌آوری کانر و دیویسون (CD-RISC) را تکمیل کردند. داده‌ها با روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شد.

 

یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که انعطاف‌ناپذیری روان‌شناختی درد رابطه معکوس و پذیرش درد رابطه مستقیم و معناداری با تاب‌آوری بیماران مبتلا به درد مزمن دارند.

همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که انعطاف‌ناپذیری روان‌شناختی درد ۲۰ درصد و پذیرش ۳۰ درصد نمرات تاب‌آوری را در این بیماران پیش‌بینی می‌کند.

 

نتیجه‌گیری: یافته‌های تحقیق از نقش فرایندهای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به‌ویژه انعطاف‌ناپذیری روان‌شناختی و پذیرش درد در تاب‌آوری بیماران مبتلا به درد مزمن حمایت می‌کند

 

 

نقش انعطاف ناپذیری روانشناختی و پذیرش درد در پیش بینی تاب آوری بیماران مبتلا به درد مزمن

 

 

پذیرش درد به معنای ادامه زندگی با وجود درد و رنج است و شامل دو جزء اصلی: **تعامل با فعالیت** و **تمایل به تجربه درد** می‌باشد. این مفهوم به این معنا نیست که فرد درد را قابل قبول می‌داند یا از درمان خود صرفنظر می‌کند؛ بلکه به معنای ادامه دادن فعالیت‌های روزمره حتی در مواجهه با درد است.

مفاهیم کلیدی پذیرش درد

– تعامل با فعالیت: فرد باید حاضر باشد در فعالیت‌های زندگی شرکت کند، حتی اگر با درد مواجه باشد.

این امر به فرد کمک می‌کند تا احساس ناتوانی کمتری داشته باشد و کیفیت زندگی خود را حفظ کند.

-تمایل به تجربه درد: پذیرش این واقعیت که درد بخشی از زندگی است و تلاش برای کاهش آن نباید به عنوان تنها هدف درمان در نظر گرفته شود. افراد باید بتوانند با وجود درد، به دنبال راهکارهای درمانی باشند و زندگی خود را ادامه دهند.

مزایای پذیرش درد

تحقیقات نشان داده‌اند که پذیرش درد می‌تواند به کاهش ناتوانی و بهبود عملکرد در بیماران مبتلا به درد مزمن کمک کند. افرادی که پذیرش بیشتری دارند، معمولاً از الگوی زندگی بهتری برخوردارند و محدودیت‌های ناشی از درد در آنها کمتر است.

تفاوت بین درد و رنج

درد یک تجربه جسمی است که اجتناب‌ناپذیر است، در حالی که رنج معمولاً ناشی از واکنش‌های ذهنی به آن درد است. پذیرش درد می‌تواند به کاهش رنج کمک کند، زیرا این رویکرد فرد را قادر می‌سازد تا بدون تلاش بیهوده برای حذف یا کنترل کامل درد، بر روی ارزش‌ها و اهداف خود تمرکز کند.

 

پذیرش درد نه تنها یک روش برای مدیریت بهتر علائم است، بلکه می‌تواند کیفیت زندگی را افزایش دهد. افرادی که قادرند با درد خود سازگار شوند، معمولاً تجربه‌های مثبت‌تری از زندگی دارند و می‌توانند به راحتی به فعالیت‌های روزمره خود ادامه دهند.