مقایسه تاب آوری و کیفیت زندگی مادران کودکان بزهکار
مقایسه تاب آوری و کیفیت زندگی مادران کودکان بزهکار و مادران دارای کودکان سالم شهر زنجان موضوع اصلی این تحقیق در تاب آوری بوده است
مادران کودکان بزهکار در بسیاری از موارد سلامت روانی از سایر مادران می‌توانند متفاوت باشند.
هدف پژوهش حاضر تعیین مقایسه تاب آوری و کیفیت زندگی مادران کودکان بزهکار و مادران دارای کودکان سالم شهر زنجان در سال ۱۳۹۵ است.
روش کار: روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی-مقایسه ای بود. جامعه پژوهش شامل مادران کودکان بزهکار و عادی شهر زنجان در سال ۱۳۹۵ بود که از بین آن‌ها ۱۲۰ نفر (۶۰ نفرمادران کودکان بزهکار، ۶۰ نفر مادران کودکان سالم) به صورت نمونه گیری دردسترس و هدفمند از سظح شهر زنجان به عنوان نمونه انتخاب شدند.
ابزار جمع آوری داده‌ها شامل” مقیاس تاب آوری کانرودیویدسون” و فرم کوتاه بررسی سلامت ۳۶” بود.
در مطالعه حاضر پایایی ” فرم کوتاه بررسی سلامت ۳۶” به روش آلفای کرونباخ ۸۳/۰ و باز آزمایی ابزار ۸۳/۰ ۰ بدست آمد.
آلفای کرونباخ ” مقیاس تاب آوری کانرودیویدسون” ۸۹/۰ بدست آمد. جهت تجزیه و تحلیل از SPSS نسخه ۲۱ استفاده شد.
متغیرهای کمی با استفاده از میانگین (انحراف معیار) و متغیرهای کیفی به صورت تعداد (درصد) گزارش شدند.
به منظور مقایسه مادران از نظر ویژگی‌های حمعیت شناختی از آزمون خی-دو و تی مستقل استفاده شد.
ضریب همبستگی پیرسون، برای بررسی ارتباط تاب آوری با کیفیت زندگی، و همچنین تحلیل رگرسیون به منظور بررسی اثر توام متغیرها بر روی تاب آوری و کیفیت زندگی استفاده شدند.
یافته‌ها: بین تاب آوری با کیفیت زندگی درگروه مادران بزهکار (۰۰۱/۰ = P) همچنین در بین مادران کودکان سالم نیز همبستکی معنی داری مشاهده شد (۰۰۱/۰ = P). کیفیت زندگی و تاب آوری در مادران با کودکان سالم بالاتر از مادران با کودکان بزهکار است.
نتیجه گیری: کیفیت زندگی با تاب آوری همبستگی مثبتی دارد و همچنین وضعیت کیفیت زندگی و تاب آوری مادران کودکان بزهکار نسبت به کودکان سالم پایین‌تر می‌باشد.
پیشنهاد می‌شود برای افزایش کیفیت زندگی و تاب آوری در مادران دارای کودکان بزهکار آموزش‌هایی در مراکز بهداشتی اجرا شود.
مقایسه تاب آوری و کیفیت زندگی مادران کودکان بزهکار و مادران دارای کودکان سالم شهر زنجان
کودکان بزهکار به کودکانی اطلاق می‌شود که قبل از رسیدن به سن قانونی (معمولاً ۱۸ سالگی) مرتکب جرائم یا رفتارهای ضد اجتماعی می‌شوند. این رفتارها می‌تواند شامل اعمالی باشد که نظم اجتماعی را مختل کرده و آسایش دیگران را به خطر اندازد.
بزهکاری به طور کلی به رفتارهای ضد اجتماعی و مجرمانه اشاره دارد که می‌تواند ناشی از عوامل مختلف اقتصادی، اجتماعی، خانوادگی و فرهنگی باشد. در واقع، بزهکاران نوجوان معمولاً تحت تأثیر محیط‌های ناپایدار خانوادگی، خشونت، کمبود محبت و تربیت نادرست قرار دارند.
عوامل مؤثر در بزهکاری
عوامل متعددی در بروز بزهکاری در کودکان نقش دارند:
– عوامل خانوادگی:اختلافات والدین، بی‌توجهی و کمبود محبت.
– عوامل اجتماعی:فشارهای اقتصادی و فرهنگی.
– تجربیات خشونت‌آمیز:بسیاری از کودکان بزهکار، خود قربانی خشونت بوده‌اند.
– تحصیلات والدین:والدین کم‌سواد یا بی‌سواد ممکن است نتوانند به درستی فرزندان خود را تربیت کنند.
کودکان بزهکار نه تنها به دلیل رفتارهای خود بلکه به دلیل شرایط محیطی و اجتماعی که در آن رشد کرده‌اند، به این وضعیت دچار می‌شوند. بنابراین، برای کاهش بزهکاری در میان کودکان، توجه به عوامل زمینه‌ساز و ایجاد محیط‌های حمایتی و تربیتی مناسب ضروری است.