رابطه شیوه های فرزندپروری و تاب آوری با شادکامی دانش آموزان
رابطه شیوه های فرزندپروری و تاب آوری با شادکامی دانش آموزان
شیوه فرزندپروری، عاملی تعیین کننده و اثرگذار است که نقش مهمی را در آسیب شناسی روانی و رشد کودکان ایفا می کند و کیفیت رابطه والد-کودک اثر معناداری روی عزت نفس، شادکامی و بهزیستی افراد دارد.
هدف: هدف این پژوهش، تعیین رابطه بین شیوه های فرزندپروری با تاب آوری و شادکامی دانش آموزان بود.
روش: روش پژوهش حاضر همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه شهرستان اسلام شهر بود که در سال تحصیلی ۱۳۹۱-۱۳۹۲ مشغول به تحصیل بودند.
نمونه نهایی پژوهش ۳۸۶ نفر از دانش آموزان بود (۱۹۳ دختر، ۱۹۳ پسر) که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند.
به منظور گردآوری داده ها از پرسش نامه های فرزندپروری بامریند، مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون و آزمون شادکامی آکسفورد استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش نیز با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام شد.
یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین شیوه فرزندپروری استبدادی والدین با شادکامی و تاب آوری دانش آموزان رابطه منفی و معنادار وجود دارد.
همچنین بین شیوه فرزندپروری آزاد منشانه با شادکامی فرزندان رابطه مثبت و معنادار وجود داشت، ولی شیوه فرزندپروری آزادمنشانه با تاب آوری رابطه معنادار نداشت. همچنین بین شیوه فرزندپروری مقتدرانه با شادکامی و تاب آوری دانش آموزان رابطه معنادار وجود داشت.
نتیجه گیری: در مجموع، نتایج تحقیق نشان داد که شیوه فرزندپروری استبدادی به طور منفی شادکامی و تاب آوری را در دانش آموزان پیش بینی می کند.
همچنین شیوه فرزندپروری آزاد منشانه و مقتدرانه می تواند به طور مثبت شادکامی را در دانش آموزان تبیین کند.
ولی شیوه فرزندپروری مقتدرانه به طور قوی تری می تواند شادکامی و تاب آوری را در دانش آموزان پیش بینی کند.
رابطه شیوه های فرزندپروری و تاب آوری با شادکامی دانش آموزان