رابطه بین سخت رویی و خودکارآمدی با نقش میانجی گری تاب آوری در کارکنان ناجا
رابطه بین سخت رویی و خودکارآمدی با نقش میانجی گری تاب آوری در کارکنان ناجا
هدف پژوهش حاضر تبیین مدل رابطه بین سخت رویی و خودکارآمدی با نقش میانجی گری تاب آوری در کارکنان نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران بوده است.
روش شناسی: روش پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش توصیفی و از نوع هم بستگی بود.
جامعه مورد مطالعه، کارکنان فرماندهی انتظامی استان چهارمحال و بختیاری بوده است که برای تعیین حجم نمونه بر اساس جدول گرجسی- مورگان تعداد ۱۱۳ نفر به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند.
ابزار اندازه گیری در این پژوهش شامل سه پرسش نامه خودکارآمدی شرر و همکاران (۱۹۸۲)، سخت رویی کوباسا و همکاران (۱۹۷۹)، تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳)، بوده است که روایی و پایایی ابزار با استفاده از آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت.
تحلیل رگرسیون و بررسی ضرایب هم بستگی نشان داد که سخت رویی با خودکارآمدی رابطه مثبت و معناداری دارد. متغیر سخت رویی با تاب آوری رابطه مثبت و معنی دار دارد. بین تاب آوری و خودکارآمدی کارکنان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد.
سخت رویی کارکنان نیروی انتظامی می تواند با خودکارآمدی آنها رابطه داشته باشد و ابعاد تاب آوری نیز می تواند در این رابطه نقش واسطه ای ایفا کند. متغیر تاب آوری در ارتباط بین متغیر برون زای سخت رویی با متغیر درون زای کارآمدی نقش واسطه گری دارد و تاب آوری به طور غیر مستقیم بر خودکارآمدی تاثیرگذار است.