تاب آوری و کم شنوایی
تاب آوری و کم شنوایی
در طول تاریخ دیدگاه غالب در مورد افراد مبتلا به کم شنوایی عمدتا بر ناتوانیهای آنها تاکید داشته که منجر به ایجاد حس بی کفایتی و ناکامی در این افراد شده است.
اما دیدگاه اخیر در مورد افراد مبتلا به کم شنوایی بر روانشناسی مثبت، مسائل مربوط به سلامت و تواناییها و شایستگیهای فردی برای اداره زندگی مستقل که مرتبط با مفهوم تاب آوری است، تاکید دارد.
هدف پژوهش حاضر بررسی مروری مفهوم تاب آوری در افراد مبتلا به کم شنوایی بود.
مواد و روشها
بدین منظور از منابع علمی پایگاههای اطلاعاتی PubMed، Elsevier، ProQuest و Google scholar و نیز از کتابهای معتبر در زمینه کمشنوایی بین سالهای ۱۹۷۹ تا ۲۰۱۳ استفاده شد.
جستجو در این پایگاهها با استفاده از کلید واژههای resilience, hearing impairment و deaf انجام گرفت.
یافته ها
نتایج نشان داد تاب آوری فرایندی پویا در رشد انسان است که در تعامل با شخصیت و عوامل محیطی در جریانی دوسویه رشد میکند.
این فرایند یک ویژگی ثابت نیست؛ بلکه قابل تغییر است و میتوان آن را بهبود بخشید.
عوامل محافظتکننده تاب آوری در سطوح فردی، خانوادگی و محیطی قرار میگیرند که میتوان از آنها به عنوان نقطه آغاز مناسبی در طراحی و اجرای مداخلههای بالینی برای افراد مبتلا به کمشنوایی و خانوادههای آنها استفاده کرد.