تاب آوری و سالمندی
تاب آوری و سالمندی
عفت حیدری ( عضوارشد کارگروه مترجمین خانه تاب آوری )
تا بحال به پاسخ نهایی و قاطع این پرسش که بهترین دوران زندگی کدامست فکر کرده اید ؟ با یحال به این فکر کرده اید حد بهینه و اعلای تاب اوری در کدام دوره زندگی محقق میشود ؟
بطور کلی خیلی ها اعتقاد دارند سالهای جوانی یا سالهایی که دانشگاه رفته اند یا بعبارت دیگر دهه دوم زندگی شان یا حدود و حوالی 20 سالگی ایام خوش و بهترین روزهای زندگی آنها بوده است که البته از لحاظ توانایی های بدنی این حرف کاملا درستی است .
در ایام جوانی ، ناتوانی و استهلاک بهمراه علائم پیری مثل تغییراتی در میزان شنوایی ؛ قدرت استخوانها ؛ وضعیت بینایی؛ بی خوابی یا ظاهر فرد هنوز شروع نشده و خطر ابتلا فرد به بیماری در این سنین کمتر است اما در نظر داریم بهباشی صرفا ابعاد جسمانی را شامل نمی شود.
نکو زیستی و بهباشی عاطفی و سلامت روحی فرد در سلامت روانی و اجتماعی مهم است. به نظر می آید که افراد در دهه دوم زندگی نیزامکان تصمیم گیری های زیادی دارند و فرصت کافی هم برای اشتباه کردن در اختیار دارند که صد البته واقعیت امرغیر از این است.
از افراد در این سنین انتظارمیرود که به دانشگاه بروند تحصیلات خود را تکمیل کنند و بعد از آن شغلی مناسب انتخاب کرده و ازدواج کنند و به داشتن فرزند هم بیاندیشند
در عرصه های دیگر هم از افراد توقعاتی مطرح است بعنوان مثال صاحب مسکن و اتومیبل شوند و ثبات مالی و اقتصادی داشته باشند و از عهده هزینه ای زندگی ، معیشت و ارتزاق خود برآیند .
بخوبی میدانیم کسانی که دوره میانسالی را گذرانده اند؛ اغلب این نگرانی ها را ندارند و فرصت کسب مهارتهایی را برای مقابله با چالش های استرس آور داشته اند که صد البته نمی توان گفت که سالمندان مشکل و گرفتاری ندارند پر مسلم سالمندی هم مسایل و چالش های خاص خود را بهمراه دارد .با این حال شواهد نشان می دهد که افراد سالمند حس و حال روحی مثبت تری دارند این تنها قصه و داستان نیست مطالعات دانشگاهی همچنین نشان داده است سلامت روان افراد سالمند به مرور زمان بهتر می شود.
به نظر می رسد که با تکیه بر مطالعات مغزپژوهان و دستاوردهای طب سالمندی و پژوهشهای همسو در عرصه سلامت روان واقعا دیگر شایسته نیست پدر بزرگ و مادر بزرگان خویش را با عناوین و القابی سخیفی چون ( پیر خرفت ) مخاطب قرار دهیم باید بپذیریم که بهداشت روان و عملکرد روانی اجتماعی سالمندان رو به بهبود است و کلیشه زشت و نامناسب ( پیرخرفت ) انگ و حرف بیهوده ای بیش نیست وظیفه همگی ماست که در تعدیل و ترمیم نگرش و رفتارهای اجتماعی با سالمندان نقش های بهتری ایفا کرده و حرمت بزرگان را بیش از پیش محفوظ بداریم .
مطالعات دانشگاهی و مفهوم سازی سنتی در عرصه سالمندی اغلب روی نقصان و نارسایی های فیزیکی و شناختی تمرکز دارد و در مقابل مطالعات بسیار اندکی در خصوص وجه روانی سالمندی صورت گرفته است به نظر جامعه دانشگاهی و پژوهشگران بایستی سه جنبه عملی پیری یعنی جنبه های جسمانی شناختی و روانشناسی بعنوان یک مجموعه ناگسستنی در کنار هم لحاظ فرمایند.
پژوهش ها بایستی به این نتیجه برسند که سالمندان چه مهارتهای خاص و توانایی هایی دارند که ریشه و دلیل بهداشت و سلامت روانی اجتماعی آنهاست.
البته آگاهی داریم که تاثیرات استرس روی افراد بر اساس سن و سال متفاوت است؛ بلکه جنس و نوع مشکلات و چالش های سالمندی متفاوت و دگرگون است.