اثربخشی طرحواره درمانی بر تحمل ابهام و تاب آوری مادران

اثربخشی طرحواره درمانی بر تحمل ابهام و تاب آوری مادران کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه بیش فعالی عنوان مقاله ای است که مطالعه خواهید کرد

تاب آوری و تحمل ابهام و میزان اثر بخشی طرحواره درمانی موضوع پژوهشی است که توسط ماندانا گل آوری وفلور خیاطان انجام شده است

اختلال نقص توجه بیش ­فعالی از شایع­ترین اختلالات دوران کودکی است که تاثیر بسیاری بر مادران دارد چراکه ‏آن‏ها نخستین مراقبان و افرادی هستند که بیشترین تعامل را با این کودکان دارند.

بنابراین، لزوم استفاده از روش‌های جدید در جهت ارتقا و بهبود شرایط آنان حائز اهمیت است.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر تحمل ابهام و تاب­ آوری مادران کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه بیش­ فعالی اصفهان بود.

روش: طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه­ آزمایشی با پیش ­آزمون_پس‌آزمون و گروه کنترل همراه با دوره پیگیری بود.

جامعه­ ی آماری مورد مطالعه شامل کلیه  مادران کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه_بیش فعالی مراجعه ­کننده به کلینیک­های سطح شهر اصفهان در سال ۱۳۹۹ بود.

بعد از غربالگری اولیه و بررسی ملاک­های ورود و خروج، در نهایت تعداد۴۰ نفر از مادرانی که اختلال نقص توجه_ بیش‌فعالی کودکشان توسط متخصص تشخیص قطعی داده شده بود انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه (۲۰ نفره) آزمایش و کنترل گمارده شدند که در جریان جلسات از هر گروه ۵ نفر خارج شدند و در نهایت در هر گروه ۱۵ نفر باقی ماند.

برای گروه آزمایش ۱۲ جلسه طرحواره درمانی ۹۰ دقیقه ­ای برگزار شد و در پایان مداخله، از هر دو گروه پس‌آزمون به عمل آمد و بعد از گذشت یکماه نیز، از هر دو گروه، آزمون پیگیری گرفته شد.

ابزار مورد استفاده برای جمع­ آوری داده­ ها شامل پرسش­نامه­ های تحمل ابهام نوع۲ مک­لین (۲۰۰۹) و تاب ­آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده­ ها نیز از شاخص­های آمار توصیفی نظیر میانگین و انحراف استاندارد و آمار استنباطی تحلیل اندازه­ گیری مکرر استفاده گردید.
نتایج: گروه آزمایش افزایش معناداری را در تحمل ابهام (۰۰۱/۰>p) و تاب­آوری (۰۰۱/۰>p) داشته است.

بحث و نتیجه­ گیری: بر اساس یافته ­های این پژوهش می­توان گفت طرحواره درمانی بر افزایش تحمل ابهام و تاب­ آوری مادران کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه بیش فعالی موثر است. بنابراین پیشنهاد می­شود درمانگران از این رویکرد درمانی در جهت افزایش تحمل ابهام و تاب ­آوری این مادران بهره ببرند

 

 

اثربخشی طرحواره درمانی بر تحمل ابهام و تاب آوری مادران

 

 

قدرت تحمل ابهام عبارت است از پذیرفتن عدم قطعیت به عنوان بخشی از زندگی، توانایی ادامه حیات با دانشی ناقص در باره محیط و تمایل به آغاز فعالیتی مستقل بی آنکه شخص بداند آیا موفق خواهدشد یا خیر.

منظور از تحمل ابهام این است که فرد در تطبیق خود با محیط تا چه اندازه احساس تهدید و مشکل می کند. هنگامی که تغییرات به صورت سریع و غیرقابل پیش بینی رخ می دهند اطلاعات ناکافی و غیر شفاف است. اینجاست که تفاوت آدم ها در نوع واکنش آنها اثر می گذارد. کسی که تحمل ابهام بالایی دارد معمولاْ درک پیچیده ای از رویدادها دارد و در تفسیرهای خود از سبک شناختی «ادراکی» پیروی می کند. چنین افرادی اطلاعات را بهتر منتقل می کنند و کلاْ نسبت به دیگران در محیط کار حساس هستند

تحمل ابهام خود از سه متغیر جزیی تشکیل می‌شود که از ملاک های آزمون بادنر است:

ـ نوپذیری، اولین ملاک است که به میزان تحمل انسان در برابر اطلاعات یا شرایط جدید مربوط می‌شود.

ـ دومین مورد، پیچیدگی است که نشانگر میزان تحمل اطلاعات متعدد، متمایز و نامربوط است.

ـ سومین ویژگی، پاسخ ناپذیری یا لاینحل بودن است که به میزان تحمل در برابر مسائل مشکل، راهکارهای پنهان، عدم دسترسی به اطلاعات و عدم ارتباط اجزای مساله با یکدیگر مربوط است.

قدرت تحمل ابهام یکی از ویژگی‌های مهمی است که در آغاز و ادامه ریسک‌پذیری‌هایی که منجر به موفقیت می‌شوند، نقشی اساسی دارد.

قدرت تحمل ابهام پذیرفتن نبود قطعیت است