مایکل راتر Michael Rutter

مایکل راتر Michael Rutter

مایکل راتر Michael Rutter متولد 1933 در لبنان و استاد روانپزشکی کودکان ، از وی به عنوان پدر روانشناسی کودک نیز یاد شده است. ایشان همچنین  در آسیب شناسی روانی سابقه تدریس و پژوهش دارد. بسیاری از مقالات وپژوهش های ایشان  بعنوان مرجع مورد استناد قرار میگیرند  وی از این حیث ( بیشترین استناد) رتبه 68 در قرن بیستم را به خود اختصاص داده است.

 پروفسور راتر از بزرگان تاب آوری به شمار می آید و در خصوص معرفی و شناساندن مفهوم تاب آوری  دارای جایگاه ویژه ای است  وی هم چنین در زمینه های مختلفی چون افسردگی ، رفتارهای ضد اجتماعی ، اوتیسم ،  اختلالات یادگیری به ویژه خواندن ، تاثیرات محیط های آموزشی بر کودکان هم دارای سابقه شایان توجه است  .

از این نام آشنا در ادبیات تاب آوری روانشناختی بیش از 500 عنوان مقاله منتشرشده است . وی  هم چنین مولف بیش از 50 عنوان کتاب در زمینه های مختلف است .

مایکل راتر چهار نوع سبک تربیت فرزند را توصیف کرده است

سبک های فرزندپروری راتر

نحوۀ پرورش فرزندان در فرهنگ های مختلف تفاوت های چشمگیری را نشان می دهد. مایکل راتر چهار نوع سبک تربیت فرزند را توصیف کرده است. تحقیقات بعدی ثابت کرده است که هر روش تربیتی با رفتارهای خاص در دوران کودکی همراه است. هر چند نتایج این پژوهش ها قطعی نیست. چهار نوع سبک تربیت فرزند به توصیف راتر عبارتنداز:

آمرانه : که با قوانین سفت و سخت و غیر قابل انعطاف مشخصی است و ممکن است منجر به عزت نفس پایین، غمگینی و کناره گیری اجتماعی در کودک شود. آسان گیر- مسامحه آمیز : که مشخصۀ آن فقدان تعیین خود و خشونت غیرقابل پیش بینی والدین است و ممکن است که سبب خوداتکایی پایین، اختلال کنترل تکانه و پرخاشگر می شود.

روش مسامحه آمیز-سهل انگارانه : که در آن والدین در پرورش و زندگی کودک دخالت نمی کنند. این روش کودک را در معرض خطر عزت نفس پایین، ضعف خودگردانی و افزایش پرخاشگری قرار می دهد. روش مقتدرانه- دو سویه : که مشخصۀ این روش قواعد محکم همراه با مشارکت دادن فرزند در تصمیم گیری در فضایی صمیمی و محبت آمیز است. اعتقاد بر این است که این سبک تربیتی احتمالاً منجر به خوداتکایی، عزت نفس و پیدایش حس مسئولیت پذیری اجتماعی در کودک می شود (عالیپور بیرگانی، مکتبی، شهنی ییلاق و مفردنژاد، 1390).