کمک به کودکان و نوجوانان در یادگیری تاب آوری
کمک به کودکان و نوجوانان در یادگیری تاب آوری این دو سال اخیر برای کودکان و نوجوانان بسیار سخت بوده‌است. رویدادهای مهم جهانی مانند همه‌گیری کووید ۱۹ در زندگی روزمرهٔ ما وارد شده و ما را به روش‌های جدیدی آزمایش می‌کنند. درگیری‌های نژادی و تنش‌های سیاسی نیز به عنوان عامل ثابتی بر جوانان در هر سنی تأثیر می‌گذارند.
کمک به کودکان و نوجوانان در یادگیری تاب آوری اگرچه بسیار مورد توجه است اما والدین نگرانی‌ها و سؤالات زیادی دارند. این همه اضطراب، ناآرامی، انزوا، و تغییر چه معنایی برای فرزندان من خواهد داشت؟ چگونه به آن‌ها کمک کنم تا با آن کنار بیایند؟ آیا آن‌ها خوب خواهند شد؟ خبر خوب این است که تاب آوری بعنوان توانایی غلبه بر سختی و استرس چیزی است که می‌توانیم در هر سنی یاد بگیریم و تقویت کنیم.
ما نمی‌توانیم از تجربهٔ غم و اندوه عمیق، استرس یا شکست فرزندانمان جلوگیری کنیم. با این حال می‌توانیم توانایی آن‌ها را برای مقابله با تجربیات دشوار و رشد پرورش دهیم.
یادگیری تاب آوری ممکن است اما خانواده‌ها چگونه می‌توانند تاب‌آوری را پرورش دهند؟
تاب آوری برای هر یک از ما از پیوند بین والدین و فرزند شروع می‌شود، که نقشی کلیدی در رشد سالم کودکان و نوجوانان دارد. تحقیقات در مورد آسیب‌های دوران کودکی، مانند قرار گرفتن در معرض خشونت، طلاق، غم و اندوه و بلایای طبیعی، نشان می‌دهد که یک رابطهٔ ایمن و پایدار با حداقل یک بزرگسال مراقب و پاسخگو محافظی قوی در برابر استرس است.
مطالعات اخیر نشان می‌دهد جوانانی که احساس می‌کنند با والدین یا سایر مراقبان و همسالانشان مرتبط هستند و از روال‌های روزانهٔ ثابت پیروی می‌کنند، بهترین تجهیزات را برای مدیریت استرس مرتبط با کووید دارند.
یادگیری تاب آوری چگونه به کودکان و نوجوانان کمک میکند همان‌طور که با تغییر تقاضاهای موردنیاز برای همه‌گیری کووید ۱۹ و چالش‌های زمانه مقابله می‌کنیم، والدین می‌توانند تاب‌آوری فرزندان خود را به پنج روش مبتنی بر شواهد پرورش دهند.
روابط گرم و بدون قضاوت را هدف قرار دهید
-
-
- برای فرزند خود یک گوش همدل، بدون قضاوت و با ذهن باز باشید. فضایی را برای فرزندانتان ایجاد کنید تا صادقانه آنچه را که در ذهنشان است و نحوهٔ انجامشان را با شما به اشتراک بگذارند.
-
- به آن‌ها کمک کنید تا احساسات خود را شناسایی کنند و نام ببرند. بررسی کنید که چه چیزی باعث ایجاد این احساسات می‌شود، سپس آن احساسات را به مهارت‌های مقابله‌ای خاص متصل کنید.
-
- آنچه را که همهٔ ما در حال تجربه‌اش هستیم تصدیق کنید و تأیید کنید که اشکالی ندارد این‌گونه احساس کنیم.
-
از آن‌ها بپرسید چه سؤالاتی دارند، سپس حقایق را به روشی مناسب و متناسب با سطح رشد آن‌ها ارائه دهید. اگر پاسخی ندارید، به آن‌ها اطمینان دهید که با هم می‌توانید در مورد آن بررسی و کنکاش کنید تا متوجه آن شوید.
یادگیری تاب آوری ممکن است چنانچه به آن‌ها در انجام مهارت‌های مقابله‌ای و تنظیم هیجان کمک کنید
- فرزندانتان را به حل مشکل برای مسائل بزرگ و کوچک تشویق کنید. توضیح دهید که چگونه با مشکلات زندگی خود مقابله می‌کنید و ببینید که آیا آن‌ها می‌توانند راه‌حل‌های مختلفی برای مشکلات و مسائل خود ارائه دهند یا خیر.
- مهارت‌های آرامش‌بخش را با فعالیتی تسکین‌دهنده پرورش دهید. چهار نفس آهسته و عمیق با هم بکشید، یک حیوان خانگی در آغوش بگیرید، فهرستی از مواردی را که آن‌ها برایش سپاسگزار هستند بنویسید یا ویدیویی شاد تماشا کنید.
- به جای گذشته (که قابل تغییر نیست) یا آینده (که ناشناخته‌های زیادی دارد) توجه آن‌ها را به اینجا و اکنون معطوف کنید. این جوهرهٔ تمرین ذهن‌آگاهی است که می‌تواند شدت و ناراحتی افکار و احساسات منفی را کاهش دهد.
سعی کنید الگو‌های تفکر سالم را تشویق کنید
-
-
- به کودکان کمک کنید به جای جنگیدن با عدم اطمینان، آن را بپذیرند. اذعان به اینکه عدم اطمینان و تغییر بخشی ذاتی (هرچند استرس‌زا) از زندگی هستند به ما این امکان را می‌دهد که انعطاف‌پذیرتر باشیم، روی آنچه می‌توانیم کنترل کنیم تمرکز نماییم و به جلو برویم.
-
- روی موارد و مسائلی که می‌توانید کنترل کنید تمرکز و تمرین نمایید. ممکن است در حال حاضر نتوانیم هر کاری را که می‌خواهیم انجام دهیم، اما این بدان معنا نیست که نمی‌توانیم کاری انجام دهیم! حتی زمانی که همه‌چیز سخت و طاقت‌فرسا است، کودکان همچنان می‌توانند کاری را انجام دهند که حس خوبی ایجاد میکند، مانند سرگرمی‌ای که از آن لذت می‌برند، فعالیت بدنی، ارتباط با یک دوست یا کمک به یکی از اعضای خانواده.
-
با فرزندتان زمانی را به یاد بیاورید که در گذشته دوران سختی را پشت سر گذاشته است و به او یادآوری کنید که همه چیز تغییر خواهد کرد: «این واقعاً سخت است و برای همیشه این‌گونه نخواهد بود.»
با هم معنا بسازید و دلایلی برای امید پیدا کنید
-
-
- به ارزش‌های خانوادگی خود فکر کنید و سعی کنید از آن‌ها قدرت و الهام بگیرید. خواه شجاع بودن، کمک به دیگران، یا گذراندن وقت با خانواده را در اولویت قرار دهید، فرزندتان می‌تواند احساس خوبی نسبت به آنچه که به آن اعتقاد دارد داشته باشد.
-
- در فعالیت‌هایی شرکت کنید که خانواده‌تان را به جامعه و جوامع فرهنگی یا مذهبی شما متصل میکند. دانستن اینکه شما بخشی از چیزی بزرگ‌تر هستید، احساس آرامش و امنیت میکند.
-
- شادی را پرورش دهید. نقاط عطف مهم را جشن بگیرید. آداب و رسوم جدیدی را با فرزندان خود ایجاد کنید که مدت‌ها پس از پایان همه‌گیری کووید ۱۹ هم آن را به خاطر بیارند.
-
نقاط قوت فرزندتان را برجسته کنید. مواردی را که در این مدت در آن‌ها رشد کرده‌اند و اینکه چگونه می‌توانند از نقاط قوت خود برای ادامهٔ کار استفاده کنند شناسایی کنید.
سعی کنید عادات مقابله‌ای سالم را الگوبرداری کنید
-
-
- در زمان‌های سخت، کودکان برای پیدا کردن راه‌حل به مراقبان خود نگاه می‌کنند. هنگامی که از مهارت‌های مقابله‌ای استفاده می‌کنید، نه تنها به نیازهای خود توجه می‌کنید، بلکه آن‌ها را تشویق می‌کنید تا این مهارت‌ها را نیز امتحان کنند.
-
- روال‌های مداوم را تشویق کنید، که در زمان‌های آشفته حس اطمینان‌بخشی از ساختار و عادی بودن را برای کل خانواده ارائه می‌دهد.
-
سلامت جسمانی خود را در اولویت قرار دهید؛ سعی کنید به‌اندازهٔ کافی بخوابید، رژیم غذایی سالم داشته باشید و راه‌هایی برای فعال ماندن پیدا کنید.
احساس غرق شدن می‌کنید؟
والدین، به یاد داشته باشید که لازم نیست خودتان این کار را انجام دهید. همهٔ افراد مهم در زندگی فرزند شما می‌توانند تاب‌آوری را پرورش و راه‌های مقابله را آموزش دهند.
تکیه بر جامعهٔ خانواده، دوستان، همسایگان، معلمان، مربیان و رهبران فرهنگی حس ارتباط شما را افزایش می‌دهد و به شما یادآوری میکند که در مبارزه تنها نیستید.
خواسته‌های بی حد و حصر از والدین در طول همه‌گیری کووید ۱۹ به‌شدت افزایش یافته‌است و فرسودگی شغلی به‌طور قابل‌درکی بالا است. درحالی‌که مراقبت از خود ممکن است به شما احساس گناه دهد یا وقت‌گیر باشد (و چه کسی وقت دارد؟)، توانایی شما برای بودن در کنار کودکانتان به داشتن بنزین در مخزن (انرژی) بستگی دارد.
استراحت‌های کوتاه را امتحان کنید: چیزی به سادگی صرف چند دقیقه برای چشیدن قهوهٔ صبح، لذت بردن از موسیقی یا صحبت با یک دوست در حین رفت‌و‌آمد، پیاده‌روی کوتاه، یا یادداشت روزانه یا دعا کردن قبل از اینکه به رختخواب بروید، به شما کمک میکند تا دوباره پرانرژی شوید.
مهم‌تر از همه، شفقت به خود را تمرین کنید و با مهربانی و همدلی‌ای که به دیگران ارائه می‌دهید با خود رفتار کنید.
شما نمی‌توانید والدین کاملی باشید و نخواهید بود، چرا که هیچ‌کس نیست. به خود اجازه دهید که احساس سرخوردگی یا ناامیدی کنید، اشتباه کنید و قوانین را کمی تغییر دهید.
