اثربخشی آموزش مبتنی بر تاب آوری به مادران بر کاهش استرس والدگری

کاهش استرس والدگری مادران از طریق آموزش تاب آوری اﺳﺘﺮس واﻟﺪگریﻧ نوعی از اﺳﺘﺮس اﺳﺖ که ﺗﻮﺳﻂ واﻟﺪﯾﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ  میشود و ﻧﺎشی از ﻣﻘﺘﻀﯿﺎت واﻟﺪگری اﺳﺖ و در اکثر ﻣﻮاﻗﻊ راﺑﻄﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﻧﺰدﯾکی ﺑﺎ اﺧﺘﻼل در کارکرد واﻟﺪﯾﻦ دارد

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مبتنی بر تاب آوری به مادران بر کاهش استرس والدگری و ارتقای تاب آوری کودکان چهار تا شش سال انجام شد.

این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. در این پژوهش، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 24 نفر از مادران دارای کودک چهار تا شش ساله شهرستان میبد که در مرکز پیش دبستانی نوبهار در سال 99-98، در حال آموزش بودند؛ انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند.

گروه آزمایش، تحت برنامه آموزشی ارتقا و پرورش تاب آوری کودکان به مدت 9 جلسه 90 دقیقه ای قرار گرفت و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد.

شرکت کنندگان هر دو گروه، قبل از شروع و در پایان مداخله آموزشی، مقیاس های استرس والدگری آبیدین و تاب آوری کودکان آنگار و لیبنبرگ را تکمیل نمودند.

نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که تفاوت بین گروهی در استرس والدگری (25/27=F، 01/0>P) و تاب آوری کودکان (21/37=F، 01/0>P) معنادار می باشد.

به عبارتی، آموزش تاب آوری به والدین، بر کاهش استرس والدگری و افزایش تاب آوری کودکان اثربخشی معناداری دارد. بنابراین می توان از آموزش تاب آوری به مادران در جهت بهبود تاب آوری کودکان و کاهش استرس والدگری بهره برد.

در تکمیل این مطلب بایستی خاطر نشان کرد که استرس والدگری به عنوان واکنش روانشناختی ناشی از خواسته های والدین تعریف شده است بین استرس والدگری و مشکالت رفتاری کودک ارتباط وجود دارد.

شاخص استرس والدگری-فرم کوتاه(SF-PSI)1.این ابزار شامل یک نسخه کوتاه36سؤالی از شاخص اصلی استرس والدگری بود که آبیدین
(1983)تهیه کرده است.شامل سه زیرمقیاس آشفتگی والدین، تعامالت ناکارآمد والد-کودک و ویژگیهای کودک مشکل آفرین است.