پیش بینی نگرش به خوردن بر اساس توان حل مساله اجتماعی و تنظیم هیجانی شناختی موضوع اصلی این مقاله است.

به منظور تعیین توان پیش بینی مولفه های حل مساله اجتماعی و تنظیم هیجانی شناختی در بروز نگرش به خوردن، تعداد ۴۱۲ نفر از دانشجویان دختر مشغول به تحصیل در دانشگاه های تهران و شهید بهشتی با استفاده از شیوه تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند.

جهت جمع آوری اطالعات مورد نیاز از پرسشنامه ۱۲ سئوالی نگرشهای خوردن، پرسشنامه ۶۲ سئوالی سبک های تنظیم هیجانی-شناختی گرنفسکی و همکاران)۱۰۰۲( و پرسشنامه ۱۲ سئوالی مهارت های حل مساله اجتماعی دیزربال و همکاران)۲۹۹۰( استفاده شد.

تحلیل داده ها با استفاده از رگرسیون چندمتغیری نشان داد که نگرش به خوردن دارای ارتباط مثبت با سرزنش خود، سرزنش دیگران، نشخوارگری و فاجعه سازی است و ارتباط منفی با تمرکز مجدد مثبت، تمرکز مجدد بر برنامه ریزی، ارزیابی مجدد مثبت و کنارآمدن با دیدگاه دارد.

همچنین بین جهت گیری منفی به حل مساله و نگرش به خوردن ارتباط مثبتی وجود دارد، اما ارتباطی بین خوردن و سایر مولفه های حل مساله بدست نیامد.

 نگرش به خوردن بر اساس توان حل مساله اجتماعی و تنظیم هیجانی شناختی

نگرش به خوردن نوعی نگرش روانشناختی است که میتواند همراه با اختلالاتی باشد، این اختلال جزء اختلالات روانشناختی شناخته و طبقه بندی شده است.

اختلال نگرش به خوردن، بر سلامتی جسمانی و اجتماعی تاثیر منفی دارد این تاثیرات بر طبق دسته بندی (DSM-IV) به سه دسته تقسیم شده اند .

بی اشتهایی عصبی با ترس از افزایش وزن و اختلال در درک تصویر بدنی که بخشی از خود پنداره بشمار می آید تعریف شده است .

پرخوری عصبی، که به عنوان بولیمیا نیز شناخته می‌شود، یک اختلال خوردن است که با دوره‌های مکرر پرخوری و تلاش برای جبران آن از طریق روش‌هایی مانند استفراغ یا استفاده از ملین‌ها مشخص می‌شود. افراد مبتلا به این اختلال معمولاً احساس کنترل نداشتن بر روی اشتهای خود دارند و ممکن است پس از پرخوری دچار احساس گناه و شرم شوند.

این اختلال بیشتر در زنان جوان شایع است و می‌تواند به مشکلات جدی جسمی و روانی منجر شود.

عوامل مختلفی مانند فشارهای اجتماعی، کمال‌گرایی و تجربیات آسیب‌زا می‌توانند در بروز این اختلال نقش داشته باشند.

مطالعات پرشماری نارضایتی بدنی را با اختلال خوردن مرتبط اعلام کرده اند.

نارضایتی بدنی یکی از قوی ترین پیش بینی کننده های اختلال خوردن است برخی از مطالعات بین خود پنداره و تاب آوری رابطه معنی دار اعلام کرده اند.