پیش بینی تاب آوری افراد مقیم در مراکز شبه خانواده

پیش بینی تاب آوری افراد مقیم در مراکز شبه خانواده از طریق ویژگی های جمعیت شناختی خانواده اولیه و کیفیت رابطه با همسالان

هدف کلی از پژوهش حاضر، شناسایی رابطه ویژگی‌های خانواده اولیه و کیفیت تعامل با همسالان با تاب آوری و آسیب‌پذیری در کودکان و نوجوانان مقیم در مراکز شبه خانواده بود.

شرکت‌کنندگان در پژوهش شامل ۱۰۰ نفر از کودکان و نوجوانان مراکز شبه‌خانواده استان اصفهان بودند که با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند.

به منظور جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه تاب‌آوری کودکان و نوجوانان (RSCA)، پرسشنامه دلبستگی به والدین و همسالان (IPPA) و پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد.

داده‌ها با استفاده از آزمون همبستگی و رگرسیون، آزمون t-مستقل و تحلیل واریانس یکراهه مورد تحلیل قرار گرفت.

 

نتایج نشان داد متغیر‌های‌ اعتماد و ارتباط پیش‌بینی کننده های مثبت و مدت زندگی قبلی با مادر پیش‌بینی کننده‌ منفی تاب‌آوری کودکان و نوجوانان مراکز شبه خانواده؛ متغیر‌ مدت زندگی قبلی با مادر پیش‌بینی کننده‌ مثبت و دلبستگی به همسالان پیش‌بینی‌کننده‌ منفی آسیب‌پذیری کودکان و نوجوانان مراکز شبه‌خانواده بودند.

یافته‌های پژوهش حاضر، علاوه بر کمک به غنای مباحث نظری حوزه تاب آوری، با شناسایی عوامل پیش بینی کننده تاب‌آوری کودکان و نوجوانان مراکز شبه خانواده در حوزه خانواده و همسالان می‌تواند برای مراکز و سازمان های حمایتی و درمانی- خدماتی پذیرای کودکان و نوجوانان بی/ بد سرپرست تلویحات کاربردی قابل توجهی داشته باشد.

 

 

 

 

پیش بینی تاب آوری افراد مقیم در مراکز شبه خانواده

از طریق ویژگی های جمعیت شناختی خانواده اولیه و کیفیت رابطه با همسالان

 

 

 

 

شبه خانواده به عنوان یک نهاد حمایتی و اجتماعی تعریف می‌شود که هدف آن فراهم کردن محیطی شبیه به خانواده برای کودکان بی‌سرپرست یا بدسرپرست است.

این مراکز تحت سرپرستی افراد نیکوکار و با مجوز رسمی از سازمان بهزیستی فعالیت می‌کنند و تلاش دارند تا نیازهای آموزشی، رفاهی و عاطفی این کودکان را برآورده کنند.

تعریف و اهداف شبه خانواده

شبه خانواده‌ها به عنوان یک ساختار اجتماعی طراحی شده‌اند که در آن کودکان تحت مراقبت افرادی قرار می‌گیرند که نقش شبه پدر و مادر را ایفا می‌کنند. هدف اصلی این نهادها ایجاد یک محیط خانوادگی طبیعی و حمایت عاطفی برای کودکان است.

 

این مراکز خدمات متنوعی را به کودکان ارائه می‌دهند که شامل:

– حمایت مالی و رفاهی: تأمین هزینه‌های تحصیل و نیازهای روزمره.
– مشاوره و راهنمایی: ارائه مشاوره‌های تخصصی برای کودکانی که با چالش‌های عاطفی یا رفتاری مواجه هستند.
– حمایت از کودکان خاص: ارائه خدمات ویژه به کودکان معلول و فرزندان زندانیان.

شبه خانواده‌ها معمولاً شامل یک تیم حرفه‌ای متشکل از مددکاران اجتماعی، مربیان، پزشکان و روانشناسان هستند که به نیازهای خاص هر کودک توجه می‌کنند. این مراکز تلاش دارند تا با ایجاد پیوندهای عاطفی قوی بین کودکان و سرپرستان، حس تعلق و امنیت را در آنها تقویت کنند.

 شبه خانواده‌ به عنوان یک جایگزین برای خانواده‌های سنتی عمل می‌کنند، بلکه می‌توانند نقش مکملی در ارتقاء کیفیت زندگی کودکان آسیب‌دیده ایفا کنند.