پیش‌بینی تاب آوری کودکان کار
پیش‌بینی تاب آوری کودکان کار بر اساس راهبرد های کنار آمدن با تنیدگی و سبک‌های دلبستگی
کودکان کار در معرض مخاطرات متعددی قرار دارند و تابآوری در شرایط پرخطر از اهمیت بسیاری برخوردار است.
این پژوهش با هدف پیش‌بینی تابآوری کودکان کار براساس راهبردهای کنارآمدن با تنیدگی و سبک‌های دلبستگی انجام شد.
روش: در یک طرح همبستگی،۱۰۰ نفر ازکودکان کار مراجعه‌کننده به مؤسسات حامی کودکان کار تهران، اداره امور اجتماعی رفاهی منطقه ۱۵، مرکز کودکان‌کار مولوی، و بازار بزرگ تهران به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های راهبردهای کنارآمدن با تنیدگی اندلر و پارکر (۱۹۹۰)، سبک‌های دلبستگی بازنگری‌شده بزرگسال کولینز و رید (۱۹۹۶) و تابآوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) پاسخ دادند.
داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسله‌مراتبی پس از حذف اثر مخدوش کننده جنسیت، تحلیل شدند.
یافته‌ها: ضرایب همبستگی نشان داد که تاب آوری با سبک دلبستگی ایمن، دوسوگرا، راهبردهای کنارآمدن مسئله‌مدار و اجتنابی همبستگی مثبت معنادار دارد (۰۱/۰P<).
سطوح تابآوری با سن، سطح تحصیلات، و مدت زمان اشتغال به کار کودکان، همبسته نبود (۰۵/۰P>). تحلیل رگرسیون نیز نشان داد پس از حذف اثر جنسیت، زیرمقیاس‌های دلبستگی نقش تعیین‌کننده خود را از دست داده و تنها راهبرد کنارآمدن مسئله‌مدار (۰۰۱/۰P=، ۳۳۱/۰=β) به طورمعنی‌‌داری ۲۷% از واریانس مشترک تابآوری را پیش‌بینی میکند (۰۰۰۱/۰P=، ۱۳۴/۶=F).
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته های این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که سبک کنارآمدن مسئله‌مدار با تمرکز بر حلمسئله، به ایجاد انسجام فکری در فرد کمک میکند و باعث میشود فرد منبع تنیدگی را شناسایی و قابل مهار، ارزیابی کند که این پیامد به پیش‌بینی و افزایش تابآوری فرد منجر میشود.
پیش‌بینی تاب آوری کودکان کار بر اساس راهبرد های کنار آمدن با تنیدگی و سبک‌های دلبستگی