پیش‌بینی بی‌رمقی زناشویی زوجین
پیش‌بینی بی‌رمقی زناشویی زوجین خواهان جدایی با آگاهی از شناسه‌های جمعیت شناختی، ذهن تمام عیار و تاب‌آوری هیجانی
بی‌رمقی پیامد درگیری طولانی‌مدت در موقعیت‌هایی است که مستلزم نیروی بدنی، روانی و اجتماعی بیش‌ازاندازه است.
پژوهش با هدف بررسی نقش پیش‌بین شناسه‌های جمعیت شناختی، ذهن تمام‌عیار و تاب‌آوری هیجانی در زوجین خواهان جدایی انجام گرفت.
روش پژوهش، توصیفی-پیمایشی از نوع همبستگی است. تعداد ۱۴۰ نفر (۷۰ نفر زن و ۷۰ نفر مرد) از زوجین خواهان جدایی مراجعه‌کننده به دادگستری شهرستان خوی با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند.
برای گردآوری داده‌ها از سنجه تاب‌آوری هیجانی کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) پرسشنامه پنج‌وجهی ذهن تمام‌عیار بائر، اسمیت و آلن (۲۰۰۶) و سیاهه بی‌رمقی زناشویی پاینز (۱۹۹۶) استفاده شد.
تحلیل داده‌ها با روش تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی انجام شد.
یافته‌ها نشان داد با مهار اثرات متغیرهای جمعیت شناختی، متغیرهای ذهن تمام‌عیار (۰۱/ ۰ =pو ۱۰/ ۰-=β) و تاب‌آوری هیجانی (۰۴/ ۰ = p و ۱۴/ ۰-=β) قادر به پیش‌بینی بی‌رمقی زناشویی زوجین خواهان جدایی بود.
بر پایه این یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت که گریز پیاپی از تجربه رخدادهای تنش‌زای رابطه و توان اندک این زوجین در بازسازی رابطه، زمینه بی‌رمقی آن‌ها را فراهم می‌آورد.
پیش‌بینی بی‌رمقی زناشویی زوجین خواهان جدایی
با آگاهی از شناسه‌های جمعیت شناختی، ذهن تمام عیار و تاب‌آوری هیجانی
بی‌رمقی زناشویی به وضعیتی اشاره دارد که در آن زوجین احساس خستگی، بی‌علاقگی و نارضایتی از رابطه زناشویی خود می‌کنند. این حالت می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود و در صورت عدم رسیدگی به موقع، ممکن است به جدایی عاطفی یا طلاق منجر گردد.
عوامل مؤثر بر بی‌رمقی زناشویی
1. خود-تمایزیافتگی: تحقیقات نشان داده‌اند که تمایز خود و توانایی در مدیریت احساسات فردی بر بی‌رمقی زناشویی تأثیر دارد. افرادی که قادر به تفکیک احساسات خود از شریک زندگی‌شان هستند، معمولاً با مشکلات کمتری در روابط مواجه می‌شوند.
2. باورهای ارتباطی: باورهای فردی درباره ارتباطات و مهارت‌های ارتباطی نیز نقش مهمی در پیش‌بینی بی‌رمقی زناشویی دارند. افرادی که مهارت‌های ارتباطی ضعیفی دارند، بیشتر در معرض بی‌رمقی قرار می‌گیرند.
3. هیجانات مثبت و منفی: احساسات مثبت و منفی می‌توانند به عنوان عوامل میانجی در پیش‌بینی بی‌رمقی زناشویی عمل کنند. وجود هیجانات مثبت می‌تواند به تقویت روابط کمک کند، در حالی که هیجانات منفی ممکن است باعث افزایش تنش‌ها شوند.
4. ثبات زناشویی: بی‌ثباتی در روابط زناشویی یکی دیگر از عوامل مؤثر بر بی‌رمقی است. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که افزایش ثبات و کاهش بی‌رمقی می‌تواند به غنی‌سازی روابط بین فردی کمک کند و میل به طلاق را کاهش دهد.
پیامدهای بی‌رمقی زناشویی
بی‌رمقی زناشویی می‌تواند پیامدهای جدی برای زوجین داشته باشد، از جمله:
– جدایی عاطفی: عدم توجه به این وضعیت ممکن است منجر به فاصله عاطفی بین زوجین شود.
– افزایش تنش‌ها: مشکلات ارتباطی و هیجانی ممکن است تنش‌های بیشتری را در رابطه ایجاد کند.
– میل به طلاق: در نهایت، بی‌رمقی می‌تواند باعث افزایش تمایل به طلاق شود.
بی‌رمقی زناشویی یک پدیده پیچیده است که تحت تأثیر عوامل متعددی قرار دارد. توجه به مهارت‌های ارتباطی، مدیریت هیجانات و افزایش ثبات در روابط می‌تواند به کاهش این مشکل کمک کند و کیفیت زندگی زناشویی را ارتقا بخشد.