پیش بینی بهزیستی معنوی سالمندان از طریق مولفه های سرمایه روان شناختی

پیش بینی بهزیستی معنوی سالمندان از طریق مولفه های سرمایه روان شناختی

هدف از این پژوهش پیش بینی بهزیستی معنوی سالمندان از طریق مولفه های سرمایه روان شناختی (خودکارآمدی، امیدواری، تاب آوری و خوش بینی) بود.

طرح پژوهش از نوع رابطه ای بود و جامعه آماری پژوهش سالمندان شهر اصفهان بودند که از طریق نمونه گیری در دسترس، ۲۴۵ نفر از میان آنها انتخاب شدند.

ابزارهای پژوهش شامل مقیاس بهزیستی معنوی (محقق ساخته، گل پرور و همکاران، ۱۳۹۴)، و پرسشنامه سرمایه روان شناختی (مک گی، ۲۰۱۱) بودند.

داده ها از طریق ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون همزمان چندگانه تحلیل شدند.

یافته ها نشان دادند که بین مولفه های سرمایه روان شناختی (خودکارآمدی، امیدواری، تاب آوری و خوش بینی) و بهزیستی معنوی در سالمندان رابطه مثبت معناداری وجود دارد

(P<0.01). نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان نیز نشان داد که از بین چهار مولفه سرمایه روان شناختی، خودکارآمدی (P<0.01)، تاب آوری (P<0.05) و خوش بینی (P<0.01) به طور معناداری قادر به پیش بینی بهزیستی معنوی سالمندان هستند

 

 

 

پیش بینی بهزیستی معنوی سالمندان از طریق مولفه های سرمایه روان شناختی

 

 

 

سالمندی در جهان به مقطع بالای ۶۰ سال اشاره دارد و بنابراین بخش پایانی چرخهٔ حیات انسان است.

سازمان بهداشت جهانی، شصت سال و بالاتر را سالمند تعریف و سه گروه سالمندِ جوان، سالمندِ میانسال و سالمندِ پیر را به عنوان زیر گروه آن معرفی کرده است. اما به نظر می آید سالمندی بیش از آ نکه با سن تعریف شود، با چگونگی وضعیتِ توانمندی، استقلال، فعالیتهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی شناخته می شود. سالمند در فرهنگ عامه کسی است که از جنبه های مختلف ناتوان شده است و نیاز به مراقبت و همراهی بیشتر دارد. عموما با افزایش سنِ افراد، توان فیزیکی، ظرفیت ذهنی و ارتباطات اجتماعی کاهش می یابد. فرد استقلال خود را از دست می دهد، دیگر مولد نیست و همه این عوامل فرد را غیر مفید و وابسته می کند که این خود حقیقتی دردناک است و بر روی افراد تاثیر روانی نامناسب دارد و دور باطلی را ایجاد می کند. همه ما از پیر شدن می ترسیم و از اینکه سالمند و خصوصا محتاج شویم، نگران هستیم.