ورزش بهترین روش تقویت تاب آوری نوجوانان است

ورزش بهترین روش تقویت تاب آوری نوجوانان است تاب آوری توسط عواملی مانند حمایت اجتماعی و سرسختی ذهنی که با ورزش به شکل معنی داری مرتبط هستند، افزایش می یابد. فعالیت ورزشی و تناسب بدنی نیز به طور مستقیم به انعطاف پذیری مغز در طول عمر کمک می کند

ورزش را میتوان فعالیت بدنی عمدی برای تقویت یا حفظ تناسب اندام و سلامت کلی تعریف کرد.

ورزش از بهترین ابزارهای توسعه تاب آوری و ارتقای سلامت و رکنی از ارکان تعلیم و تربیت است.

ورزش باعث افزایش انعطاف پذیری عصبی، توانایی مغز برای سازگاری و تغییر در پاسخ به تجربیات جدید می شود. این امر از طریق رشد سلول‌های مغز و عروق خونی حاصل می‌شود که انعطاف‌پذیری شناختی و توانایی‌های حل مسئله را بهبود می‌بخشد برنامه‌های آموزشی تاب‌آوری می‌توانند تاب‌آوری را از طریق توسعه چنین قابلیتهایی بیشتر کنند.

ورزش منظم اثرات منفی فیزیولوژیکی و روانی استرس را کاهش می دهد. این می تواند به تنظیم نشانگرهای فیزیولوژیکی مانند ضربان قلب، فشار خون و سطوح کورتیزول کمک کند، که منجر به پاسخ عاطفی مثبت تری به استرس می شود ورزش میتواند پاسه استرس را خاموش کند.

ورزش به توسعه خودآگاهی و راهبردهای مقابله ای  که مؤلفه های حیاتی تاب آوری هستند کمک می کند. این به افراد امکان می دهد استرس را بهتر مدیریت کنند و استراتژی هایی برای غلبه بر چالش ها ایجاد کنند که د رواقع بخش عمده تاب آوری هم چیزی بغیر از این نیست.

  تحقیقات متعددی رابطه مثبت بین تاب آوری و ورزش را نشان داده است مشاهدات نشان داده است که مشارکت ورزشی می تواند تأثیر مثبتی بر تاب آوری نوجوانان داشته باشد مروری بر ادبیات تحقیق  مواردی مهمی را خاطر نشان میکند که به قرار زیر ارایه میگردد:

1. همبستگی مثبت: مطالعات به طور مداوم یک همبستگی مثبت بین مشارکت ورزشی و تاب آوری در نوجوانان را نشان داده اند. به عنوان مثال، یک مطالعه نشان داد که نوجوانانی که در ورزش شرکت می‌کردند در مقایسه با آنهایی که شرکت نمی‌کردند، سطوح تاب‌آوری بالاتری داشتند

2.ادراکات والدین: والدین نوجوانانی که در ورزش شرکت می کنند تمایل دارند فرزندان خود را در مقایسه با افرادی که در ورزش شرکت نمی کنند دارای سطوح تاب آوری بالاتری ارزیابی کنند.

3. نوع ورزش: به نظر نمی رسد نوع ورزش انجام شده تأثیر قابل توجهی بر سطح تاب آوری داشته باشد. به عنوان مثال، یک مطالعه هیچ ارتباطی بین تاب‌آوری و نوع ورزش انجام شده از جمله بسکتبال، هندبال، والیبال، دو و میدانی و جودو پیدا نکرد.

4. سطح رقابتی: سطح رقابتی ورزش نیز به نظر نمی رسد بر سطوح انعطاف پذیری تأثیر بگذارد. در یک مطالعه، تاب آوری ارتباطی با سطح رقابتی ورزشکاران، چه آنها برای تیم ملی انتخاب شده اند یا نه، ارتباطی پیدا نکردند.

5. جنس و سن: با این حال، به نظر می رسد جنسیت و سن در سطوح تاب آوری نقش دارند. مردان تمایل به داشتن سطوح تاب آوری بالاتر از زنان دارند و سطوح تاب آوری تمایل به افزایش با افزایش سن دارند.

6.مزایای اجتماعی و عاطفی: مشارکت ورزشی می تواند با آموزش شایستگی اجتماعی، همدلی و خودتنظیمی به توسعه تاب آوری کمک کند. این صفات برای غلبه بر ناملایمات و استرس ضروری هستند.

7.ورزش های تفریح: جالب توجه است که ورزش های تفریحی ممکن است در مقایسه با ورزش های رقابتی مزایای قوی تری برای توسعه تاب آوری داشته باشند. این می تواند به دلیل تأکید کمتر بر برنده شدن و آزادی انتخاب زمان شرکت باشد.

محمدرضا مقدسی در خاتمه این مطلب آورده است فعالیت های ورزشی می‌تواند ابزار ارزشمندی در ایجاد تاب‌آوری در نوجوانان باشد، به‌ویژه زمانی که شامل یادگیری اجتماعی و عاطفی باشد که تربیت بدنی رکنی از ارکان تعلیم و تربیت است.