نورمن گارمزی( Norman Garmezy)

نورمن گارمزی متولد ۱۹۱۸ و دانش آموخته روانشناسی در دانشگاه مینه سوتا است ، شهرت ایشان به دلیل مطالعاتی ست که بر روی ظرفیت های مثبت انسان وتاب آوری انجام داده است .

مطالعات گارمزی با تمرکز بر روی عوامل خطر در زندگی  کودکان و قدرت تاب آوری آنها بوده است .

اگرچه درابتدای کار علاقه مند به بازاریابی بود اما بهرحال این روانشناسی و به ویژه تاب آوری بود که اورا جذب خود کرد و علاقه وی را برای ادامه بر انگیخت .

نورمن گارمزی دوره کارشناسی ارشد خود را در دانشگاه کلمبیا گذراند و رساله دکتری خودرا به بیماران اسکیزوفرنی اختصاص داد.

نورمن گارمزی  پیش از این ها به ارتش برای شرکت در جنگ جهانی دوم پیوسته بود .گارمزی بمدت یازده سال عضو هیت علمی دانشگاه بود ولی کار جدی خود را برای تاب آوری کودکان دردانشگاه مینه سوتا و با تمرکز بر کودکان در معرض خطربه انجام رساند .

وی از این فرصت برای ادامه مطالعات  تاب آوری بهره گرفت .گارمزی دارای نشان افتخار رتبه عالی از انجمن روانشناسی امریکا و منتخب آکادمی علوم امریکا در سال ۱۹۸۶ است . از ایشان چندین مقاله و کتاب بر جای مانده است .
دکتر نورمن گارمزی که از بزرگان و پیشتازان تاب آوری است در سال ۲۰۰۹ دیده از جهان فرو بست.

گارمزی ودیگر پژوهشگران سه سطح عوامل دوران کودکی راکه دردوران بزرگسالی به حفاظت از افراد دربرابر تأثیر عوامل خطرساز متعدد زیست شناختی و روانی- اجتماعی کمک می نماید، شناسایی نموده اند. این عوامل سه گانه ی محافظتی عبارتند از:

۱ – استعداد سرشتی – مزاجی کودک، مثل توانایی عقلانی، خلق و خوی آسان، خودمختاری، خود – اعتمادی، جامعه پذیری، راهبردهای مداری موثر و مهارت های ارتباطی.

۲ – خصوصیات خانوادگی که با وجود صمیمیت، پیوستگی محکم باهم، ساختار، حمایت عاطفی، سبک ایمن دلبستگی، وپیوند نزدیک باحداقل یک مراقب مشخص است.

۳ – عوامل حمایت بیرونی، مثل تجارب مثبت درمدرسه، روابط خوب با همتا، روابط مثبت با سایر بزرگسالان، وهمه ی آن فعالیت هایی که شایستگی فرد را تقویت می نماید و یا پیوندهای فرد با جامعه بزرگتر را پرورش می دهد. با توجه به مکانیزم عمل، فرض شده است که این عوامل تاثیر عوامل خطرساز را با تغییر ارزیابی و مواجهه با موقعیت¬های مخاطره¬آمیز کاهش می دهد. همچنین فرض شده¬است که عوامل محافظت کننده تأثیر زنجیره منفی وقایع را کاهش داده و به رشد و حفظ عزت نفس کمک می نماید.

اگرچه اهمیت این عوامل محافظت کننده شناخته شده توسط پژوهش های متعدد طولی نشان  داده  شده است، بسیاری از این عوامل به راحتی قابل تغییر و اصلاح نیستند. علاوه براین، برحسب مقتضیات محیطی آموزش افراد برای مقابله با استرس ها به شیوه ی مبتنی بر مسئله یاهرگونه روش فعال ممکن است مناسب نباشد.