مقایسۀ اثربخشی دو برنامۀ آموزشی تاب‌آوری بر سازگاری زناشویی

مقایسۀ اثربخشی دو برنامۀ آموزشی تاب‌آوری و مهارتهای ارتباطی بر سازگاری زناشویی

این پژوهش به دنبال مقایسۀ اثربخشی دو برنامۀ آموزشی تاب‌آوری و مهارتهای ارتباطی بر سازگاری زناشویی بود.

روش:روش پژوهش، آزمایشی و طرح آن پیش‌آزمون و پس‌آزمون چندگروهی بود.

جامعۀ آماری پژوهش حاضر، شامل زوجین دانشجوی شهرستان ساوه بود که تا سال ۹۳ مدت یک تا هفت سال از زندگی زناشویی آنها می‌گذشت.

نمونه شامل ۷۲ نفر با سازگاری پایین بود که طی یک فراخوان عمومی به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند.

ابزار مورد استفاده در پژوهش، شامل پرسشنامۀ سازگاری زناشویی اسپانیر بود. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کواریانس تک متغیّری و چند متغیّری استفاده شد.

 

یافته‌ها:نتایج حاصل از تحلیل کواریانس نشان داد که میزان سازگاری زناشویی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل، افزایش داشته است.

مقایسۀ دو روش آموزشی نشان داد که روش آموزش مهارت ارتباطی با اختلاف کمی نسبت به روش تاب‌آوری، در افزایش سازگاری زناشویی اثربخش‌تر بوده است.

 

نتیجه‌گیری: آموزش مهارتهای ارتباطی و تاب‌آوری، هر دو باعث افزایش سازگاری زناشویی شده است.

لذا برای بهبود سازگاری زوجین، پیشنهاد می‌شود هر دو برنامه مدّ نظر قرار گیرد

 

 

اثربخشی دو برنامۀ آموزشی تاب‌آوری و مهارتهای ارتباطی

بر سازگاری زناشویی دانشجویان

 

سازگاری زناشویی به معنای هماهنگی و ارتباط عاطفی، ذهنی و جنسی بین همسران است که نقش مهمی در ایجاد روابط زناشویی پایدار و رضایت‌بخش دارد

این مفهوم شامل سازگاری عاطفی، اقتصادی و فرهنگی زوجین است و به عوامل فردی، خانوادگی، نیازها و نگرش‌های همسران بستگی دارد.

 

عوامل مؤثر بر سازگاری زناشویی

1.انسجام: تعهد هر دو طرف به ازدواج.
2.تمایل‌های جنسی: برآورده شدن نیازهای جنسی.
3.هویت: سطح اعتماد به نفس زوجین.
4.سازگاری: توانایی همکاری و تعامل مثبت.

اهمیت سازگاری زناشویی
سازگاری زناشویی تأثیر مستقیم بر کیفیت رابطه و رضایت از زندگی دارد. زوج‌هایی که سازگار هستند، معمولاً ازدواجی پایدارتر و رضایت‌بخش‌تر دارند و بر رفاه یکدیگر تأثیر مثبت می‌گذارند. در مقابل، ناسازگاری می‌تواند منجر به درگیری، نارضایتی و مشکلات روانی شود.

 

راه‌های بهبود سازگاری زناشویی

– مشاوره زناشویی: کمک به حل مشکلات و تقویت ارتباطات.
– تقویت صمیمیت: ایجاد فضای امن برای بیان احساسات.
– حل تعارض‌ها: یادگیری روش‌های مؤثر برای مدیریت اختلافات.

نتایج پژوهش‌ها
تحقیقات نشان داده‌اند که سازگاری زناشویی با رضایت از زندگی همسران ارتباط نزدیکی دارد. عواملی مانند حمایت عاطفی، سبک‌های حل مسئله مثبت و ارضای نیازهای روان‌شناختی می‌توانند به افزایش سازگاری کمک کنند.

در نهایت، سازگاری زناشویی نه تنها بر کیفیت زندگی فردی تأثیر می‌گذارد بلکه بر سلامت خانواده و جامعه نیز اثرگذار استl