مقایسه تاب آوری، احساس تنهایی و خودکارآمدی تحصیلی
مقایسه تاب آوری، احساس تنهایی و خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان مدارس شبانه روزی و عادی مقطع دوم متوسطه شهرستان بانه
در این پژوهش از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای استفاده شده است،
به این صورت که از میان مدارس مقطع دوم متوسطه شبانه روزی و عادی شهرستان بانه دو مدرسه (یکی شبانه روزی و دیگری عادی) به صورت تصادفی انتخاب و در آن دو مدرسه نیز ۲۰۰ نفر (هر مدرسه ۱۰۰ نفر) به روش تصادفی انتخاب شدند.
برای گردآوری داده ها از مقیاسهای تاب آوری (کانر و دیویدسون، ۲۰۰۳)، احساس تنهایی UCLA (راسل، پپلاو و کاترونا، ۱۹۸۰)، خودکارآمدی تحصیلی (مکایلروی و بانتینگ، ۲۰۰۲) بهره گیری شده است.
در بخش آمار توصیفی این پژوهش از شاخصهایی مانند میانگین و انحراف استاندارد استفاده شده است.
همچنین در بخش آمار استنباطی، برای مقایسه دو گروه (دانش آموزان شبانه روزی و عادی) از نظر تاب آوری، احساس تنهایی و خودکارآمدی تحصیلی، آزمونt مستقل به کار رفته است. نتایج آزمون t مستقل نشان داده است که
۱) دانش آموزان مدارس عادی تاب آوری بالاتری نسبت به دانشآموزان مدارس شبانه روزی دارند
۲) دانش آموزان مدارس عادی احساس تنهایی کمتری نسبت به دانش آموزان مدارس شبانه روزی دارند
۳) دانش آموزان مدارس عادی خودکارآمدی تحصیلی بیشتری نسبت به دانش آموزان مدارس شبانه روزی دارند.
تاب آوری، احساس تنهایی و خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان مدارس شبانه روزی و عادی