مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب‌آوری
مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و تصویرسازی ذهنی هدایت‌شده بر تاب‌آوری بیماران قلبی مراجعه‌کننده به بخش بازتوانی قلب
اهداف یکی از مهم‌ترین عوامل مرگ‌ومیر در دنیا بیماری قلبی‌عروقی است. زمینه‌های زیستی و عوامل خطرساز جسمانی، انواع استرس‌ها و پریشانی‌ها، راهبردهای مقابله‌ای غیر‌کارآمد، رویدادهای پراسترس زندگی و همین‌طور سطح پایین تاب‌آوری در بروز و تشدید این بیماری نقش مؤثری دارند.
هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و تصویرسازی ذهنی هدایت‌شده بر تاب‌آوری بیماران قلبی مراجعه‌کننده به بخش بازتوانی قلب در سال۱۳۹۷-۱۳۹۸ است.
مواد و روش ها این مطالعه یک پژوهش نیمه‌تجربی از نوع پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل است. ۴۵ نفر به عنوان نمونه پژوهش به روش در دسترس انتخاب شدند و مقیاس تاب‌آوری کانر ـ دیویدسون (CD-RIS) را تکمیل کردند. مداخلات شامل هشت جلسه (گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد) شصت‌دقیقه‌ای و ده جلسه (گروه تصویرسازی ذهنی هدایت شده) ۴۵ دقیقه‌ای بود و برای تحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون بونفرونی در نسخه ۲۲ نرم‌افزار SPSS اتفاده شد.
یافته ها داده‌های به‌دست‌آمده از روش تحلیل کوواریانس با اندازه‌گیری مکرر نشان از اثربخشی معنادار هر دو روش بر افزایش تاب‌آوری بیماران قلبی دارد. همچنین، مقایسه زوجی گروه‌ها با استفاده از آزمون مقایسه‌های چندگانه بنفرونی نشان از اثربخشی بالاتر، بیشتر و معنی‌دار درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در مقایسه با درمان تصویرسازی ذهنی هدایت‌شده بر تاب‌آوری (P<0/005) دارد. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، به واسطه تمرکزش بر انعطاف‌پذیری روان‌شناختی مؤثرتر از درمان تصویرسازی ذهنی هدایت‌شده بر تاب‌آوری است.
نتیجه گیری با توجه به نتایج این پژوهش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با فاکتور اصلی پذیرش، می‌تواند در گسترش مفهوم پذیرش با باورهای بیماران قلبی بر عدم کنترل بر زندگی، مقابله کند و میزان تاب‌آوری آنان را افزایش دهد. ضمناً پیگیری یک‌ماهه نتایج، نشان از پایداری و تقویت آن داشته است.