مقایسـه ی بیمـاران مبتـلا بـه سـرطان و افـراد عـادی از نظـر تـاب آوری
مقایسـه ی بیمـاران مبتـلا بـه سـرطان و افـراد عـادی از نظـر تـاب آوری
زمینه و هدف: افراد با توجه به تفاوتهای فردی واکنشهای متفاوتی نسبت به سرطان نشان میدهند.
بنابراین هدف از پژوهش حاضر مقایسه ی بیماران مبتلا به سرطان و افراد عادی از نظر تاب آوری، مقابله با استرس و فاجعه سازی درد میباشد.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع علی- مقایسهای میباشد.
جامعه پژوهش تمامی بیماران مبتلا به سرطان یکی از بیمارستانهای شیراز بودند که برای شیمی درمانی مراجعه کرده بودند.
از این جامعه نمونهای شامل ۶۰ بیمار انتخاب شدند. از همراهان بیماران سرطانی نیز بعنوان نمونه سالم، ۶۱ نفر انتخاب شدند.
آنها پرسشنامه های مقیاس تاب آوری (CD-RIS) کونور و دیویدسون (۲۰۰۳)، پرسشنامه مقابله با موقعیتهای فشارزا (CISS) اندلر و پارکر (۱۹۹۵) و مقیاس فاجعه سازی درد (PCS) سالیوان و همکاران (۱۹۹۵) پر کردند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس چند متغیری با نرم افزار SPSS 22 استفاده شد.
یافته ها: تحلیل یافته ها نشان داد که بین دو گروه سالم و بیمار در تمامی خرده مقیاسها به جز کنترل، تاثیرات معنوی و راهبرد مقابله اجتنابی تفاوت معنی دار وجود دارد و بین دو جنس مرد و زن هیچ تفاوت معنی داری در خرده مقیاسها یافت نشد.
نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش میتوان نتیجه گرفت که بیماری سرطان منجر به ایجاد تفاوت بین دو گروه سالم و بیمار از نظر تاب آوری، مقابله با استرس و فاجعهسازی درد میگردد.
بنابراین تدوین یک برنامه جامع مراقبتی در بیماران سرطانی با تقویت تاب آوری و بهبود راهبردهای مقابله با استرس با کمک به کاهش فاجعهسازی درد پیشنهاد میگردد.