طرح ملی تاب آوری اجتماعی و گفتگوی خانواده

طرح ملی تاب آوری اجتماعی و گفتگوی خانواده، کارگاه یکروزه توانمند سازی مدرسین آموزش خانواده به همت انجمن اولیاء ومربیان اداره آموزش و پرورش استان کرمانشاه برگزارشد.

طرح ملی گفت و گوی خانواده در ایران با هدف تسهیل بحث میان اعضای خانواده و افزایش انسجام خانواده است. این ابتکار شامل کارگاه‌ها و جلسات آموزشی برای بهبود مهارت‌های ارتباطی و ارتقای تفاهم در خانواده‌ها است. این طرح در شهرهای مختلف ایران با محوریت تقویت بنیان خانواده ایرانی اجرا شده است. این پروژه بر شفافیت و رویکردهای نوآورانه برای گفتگوی خانواده با هدف رسیدگی به تضادهای نسلی و افزایش آگاهی خانواده تاکید دارد.

طرح ملی تاب آوری اجتماعی و گفتگوی خانواده، حاصل تفاهم نامه میان معاونت زنان و خانواده ریاست جمهوری و انجمن جامعه شناسی ایران است و اجرای آن برپایه پروتکلی واحد به دفاتر انجمن سپرده شد. نشست توجیهی نمایندگان دفاتر طی دو روز در شهریور ماه سال جاری در تهران برگزار شد که مجری طرح در استان کرمانشاه (مهسا تیزچنگ) در آن حضور یافت. در این کارگاه، روش مسئله یابی مشارکتی که بنیان طرح در فاز نخست را تشکیل می دهد توسط اعضا اجرایی شد و در ضمن پیاده شدن مراحل مختلف پروتکل، ابهامات احتمالی مجریان در خصوص طرح برطرف و با همفکری اصلاحاتی نیز اعمال گردید.

پس از نشست تهران، مجری استانی کرمانشاه پیش از ابلاغ معرفی نامه از سوی معاونت به مدیرکل بانوان استانداری، مشغول شناسایی سازمان های مردم نهاد فعال در استان از طریق پرس و جو از افراد مطلع دانشگاهی و برخی آشنایان شاغل در نهادهای اجرایی مرتبط با حوزه مسائل اجتماعی شد و اطلاعات اولیه در خصوص آنها جمع آوری گردید.

گفتگو همبسته تاب آوری است ، گفتگوی موثر مهمترین مهارت در تاب آوری خانواده است.حفظ و توسعه تاب آوری خانواده از ضروریات است، که در این میان ارتباط کلامی موثر مهمترین مهارت کلیدی در تحکیم بنیان خانواده و توسعه تاب آوری است و فی الواقع از طریق گفتگو می توان قدرت حل مسأله و غلبه بر مسائل و مشکلات را در سطح خانواده افزایش داد، همانگونه که سکوت و اختلالات ارتباطی در خانواده آسیب زاست از جانب دیگر وجود اهداف، چالش ها و مسائل مشترک بین اعضاء خانواده میتواند بهانه ای برای ایجاد هم افزایی و تفاهم و گفتگو باشد. در عصر جدید رسانه های اجتماعی باعث کاهش ارتباط کلامی بین اعضاء خانواده شده است. کاهش ارتباط بین فردی در بین اعضاء خانواده باعث کاهش گفتگو بین آنان می شود که این دو میتوانند اثر یکدیگر را تشدید نمایند.

گفتگو بین اعضاء خانواده باعث انتقال تجربه، دانش و فرهنگ بومی به فرزندان و انبساط اتمسفر عاطفی است.