رابطه ویژگیهای شخصیتی و تاب آوری با رضایت شغلی

رابطه ویژگیهای شخصیتی و تاب آوری با رضایت شغلی کارکنان دانشگاه رازی کرمانشاه

روش پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان دانشگاه رازی کرمانشاه که در سال۱۳۹۵ مشغول به کار بودند.

با استناد به فرمول کوکران وبا استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده، تعداد۱۵۰  نفراز این افراد به عنوان نمونه انتخاب شدند.

ابزار گردآوری داده ها شامل سه پرسشنامه استاندارد؛ پرسشنامه پنج عاملی جدید شخصیت(NEO)، پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون(CD-RIS) و پرسشنامه رضایت شغلی اسپکتور(JSS)  که روایی و پایایی آن‌ها تأیید گردید.

جهت تجزیه و تحلیل داده ­ها نیز از آزمون­های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد.

نتایج نشان داد که بین تاب آوری و رضایت شغلی کارکنان همبستگی مثبت و معنی داری وجود دارد.

همچنین بین ویژگیهای شخصیتی برون گرایی، همسازی و وظیفه شناسی همبستگی مثبت و معناداری وجود داشت.

در حالی که بین ویژگیهای شخصیتی روان نژند و تجربه پذیری با رضایت شغلی همبستگی منفی و معنادار بود.

 

 

رابطه ویژگیهای شخصیتی و تاب آوری با رضایت شغلی کارکنان دانشگاه رازی کرمانشاه

 

 

بنابر همین گزارش از خانه تاب آوری رضایت شغلی یک جنبه حیاتی از اثربخشی کارکنان است که بر بهره وری اثر گذار است.

رضایت شغلی به عنوان حالت عاطفی مثبت ناشی از ارزیابی شغل یا تجارب شغلی تعریف می شود.

رضایت شغلی را می توان در مولفه های شناختی، عاطفی و رفتاری با عواملی مانند دستمزد، ترفیعات، همکاران، نظارت و خود کار که بر آن تأثیر می گذارد سنجید.

رضایت شغلی بالا منجر به عملکرد بهتر، افزایش بازده، کاهش غیبت و روابط حرفه ای و سازمانی قویتری می شود.

مدیران با حصول اطمینان از دستمزد منصفانه، فرصت های رشد، شفافیت و رفتار محترمانه با کارکنان، نقش کلیدی در بهبود رضایت شغلی ایفا می کنند.

در نهایت، رضایت شغلی برای حفظ کارکنان، تقویت وفاداری و افزایش موفقیت سازمانی ضروری است. تاب‌آوری می‌تواند رضایت شغلی و تعهد کاری را بهبود بخشد و منجر به کاهش فرسودگی شغلی و تمایل به ترک شغل شود.

مطالعات خارجی نشان داده است که بین تاب‌آوری و رضایت شغلی پرستاران رابطه مثبت وجود دارد و تاب‌آوری  بیشتر نشان‌دهنده رضایت شغلی بالاتر در میان پرستاران است.