رابطه بین تاب آوری و هیجان

رابطه بین تاب آوری و هیجان خواهی با فرسودگی شغلی در زنان پلیس

تاب آوری و هیجان خواهی و ارتباط آن با فرسودگی شغلی عنوان مقاله ای است که مطالعه خواهید کرد .

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین تاب آوری وهیجان خواهی با فرسودگی شغلی در زنان پلیس، نیروی انتظامی صفی و ستادی فرماندهی انتظامی استان خراسان رضوی می باشد.

بدین منظور از جامعه آماری این پژوهش زنان پلیس فرماندهی انتظامی استان خراسان رضوی (N=600) که شامل ۳۵۰ نفر صفی و ۲۵۰ نفر ستادی بودند،

۲۰۰ نفر صفی و ۸۶ نفر ستادی با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند.

ابزار پژوهش شامل پرسش نامه فرسودگی شغلی مسلش(۲۰۰۱) بود، نتایج تحلیل رگرسیون چند متغییری نشان داد که بین تاب آوری و هیجان خواهی فرسودگی شغلی با رابطه معناداری وجود دارد و بر این اساس ضریب استاندارد بتا (Beta) تاب آوری (۵۲۷/۰-) و هیجان خواهی (۴۰۹/۰) سهم معناداری را در تبیین واریانس مؤلفه فرسودگی شغلی زنان پلیس فرماندهی انتظامی استان خراسان رضوی دارد.

رابطه هیجان خواهی (در سطح آلفای ۰۵/۰) با فرسودگی شغلی رابطه ای مستقیم می‌باشد. رابطه تاب آوری (در سطح آلفای ۰۵/۰) با فرسودگی شغلی رابطه ای مستقیم می‌باشد

تاب آوری و هیجان خواهی با فرسودگی شغلی در زنان پلیس

فرسودگی شغلی را میتوان درد مزمن افراد فوق موفق تعریف کرد. کاهش تاب آوری، دسترسی نداشتن به یک منبع خاص در پاسخ به یک واقعه خاص و یا دوران فشار است در حالیکه فرسودگی شغلی را میتوان فشار روانی، استهلاک و استرس ناشی از فشار کار و وظایف هم ستیز نامید.

فرسودگی شغلی و کاهش تاب آوری دو موضوع متفاوت هستند کسی که درگیر فرسودگی شغلی شده است نیاز دارد برای مدتی استراحت کند تا بدنش از استرسی که برای مدت طولانی تحمل کرده است رهایی یابد و به وضعیت ثابت قبلی باز گردد. بعد از اینکه فرد به اندازه کافی استراحت کرد، قدرتش را دوباره به دست آورد و غدد آدرنال دوباره کارایی نرمال خود را به دست آوردند، می تواند به عقب نگاه کند و ببیند که چه درسی از این رویداد گرفته است و چطور می تواند از آن در زندگی شغلی آینده اش استفاده کند

فرسودگی شغلی با استرس پس از سانحه فرق دارد
در واقع، استرس پس از سانحه یک واکنش استرسی نسبت به وقوع یک حادثه غیرمعمول است که می تواند در هر یک از جنبه های زندگی فرد رخ داده باشد، ولی فرسودگی شغلی واکنش استرسی فرد نسبت به شغلش است. فرسودگی شغلی معمولا زمانی رخ می دهد که فردی با انگیزه  بالا و دارای ویژگی موفقیت طلبی در محیطی کار کند که برای تعهد شغلی بیش از اندازه ارزش قائل باشند.

فرسودگی شغلی ترکیبی مهلک از شخصیت جاه طلب یک فرد با سازمانی است که تا حد ممکن می خواهد از استعدادها و توانایی های او بهره کشی کند. انتظارات چنین سازمانی از این افراد در ابتدا برای فرد بسیار مهم است و فرد احساس با ارزش بودن می کند، ولی در نهایت این انتظارات بسیار مخرب و آسیب رسان می شوند.

هربرت فرویدنبرگر در سال ۱۹۷۴ برای اولین بار واژه فرسودگی شغلی را ابداع کرد. او فرسودگی شغلی را درد مزمن افراد فوق موفق تعریف کرد.

البته باید به تفاوت بین فرسودگی شغلی و خستگی مفرط دقت کنیم. در خستگی مفرط، معمولا افراد پس از کار کردن به صورت فشرده و به مدت زمان زیاد احساس خستگی می کنند که این خستگی با یک مسافرت خوب و یا حتی تمام شدن آن کارِ به خصوص و شروع کار جدید بر طرف می شود.

بر خلاف خستگی مفرط، روانشناسان معتقدند فرسودگی شغلی عارضه ای است که بر اثر مرور زمان ایجاد می شود. در حقیقت فرسودگی شغلی واکنش به یک اتفاق خاص نیست و معمولا فرد تا از نظر فیزیکی دچار بحران نشود اصلا متوجه نمی شود دچار فرسودگی شغلی شده است.

فرسودگی شغلی به صورت تدریجی ایجاد می شود و دلیل اصلی پدیدار شدن آن هم کار کردن افراطی است.

یکی از علائم فرسودگی شغلی این است که افراد به شدت احساس خستگی می کنند و برایشان بسیار سخت است که صبح ها از تختخواب پایین بیایند. این افراد، با اینکه همه زندگی خود را صرف کار می کنند، احساس ناکارآمدی در ایفای نقش شغلی خود دارند. ممکن است بگویند که با هر چیز کوچکی اشک شان درمیآید و شما هم می بینید که در جلسات کوچینگ احساسات رقیقی همراه دارند.

یکی از افتخاراتشان این است که مثلا برای مدت زمانی طولانی بدون اینکه بخوابند با استفاده از قرص و نوشیدنی خود را بیدار نگه داشته و کار کرده اند. ممکن است علائم جسمانی مانند مشکلات گوارشی، سر درد و یا کمر درد داشته باشند که البته کلا به آنها توجه نمی کنند. وقتی آنها را نگاه می کنید متوجه می شوید که چقدر خسته هستند و ظاهر خوبی ندارند ولی خودشان اصلا متوجه این موضوع نیستند. همچنین در صحبت هایشان پیداست که با اطرافیان خود چه در داخل و چه خارج محیط کار ارتباطی ندارند.