رابطه بین ابعاد سلامت روانشناختی پرستاران با تاب آوری بیماران

رابطه بین ابعاد سلامت روانشناختی پرستاران با تاب آوری بیماران

سلامت روانشناختی به مفهوم تامین و ارتقا سلامت روانی فردی و اجتماعی، پیشگیری از ابتلا و درمان مناسب بیماری های روانی و توانبخشی بیماران روانی است.

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین ابعاد سلامت روانشناختی پرستاران با تاب آوری بیماران بخش های جراحی است.

 

این پژوهش به روش توصیفی-همبستگی با ماهیت کاربردی در سال ۱۳۹۸ انجام شد. جامعه آماری شامل بیماران بخش های جراحی بیمارستان نمازی شیراز بود که با استفاده از فرمول کوکران عداد ۱۱۵ نفر از بیماران به عنوان نمونه انتخاب شدند.

روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده بود و فرم رضایت آگاهانه شرکت در تحقیق نیز از نمونه نیز اخذ گردید.

ابزارهای اندازه گیری شامل پرسشنامه استاندارد فلاح (۱۳۹۸) برای سنجش سلامت روانشناختی و پرسشنامه استاندارد کونور و دیویدسون (۲۰۰۳) برای سنجش تاب آوری می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شبکه های عصبی مصنوعی و آزمون اسپیرمن استفاده گردید.

همچنین آنالیزهای آماری با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۲  انجام شد.

میانگین نمرات ارزیابی بیماران از متغیر سازگاری هیجانی ۷۱/ ۴ از نمره ۵ با انحراف معیار ۰۳/۱، هوش هیجانی ۴۵/۴ با انحراف معیار ۱۱/۱، سازگاری اجتماعی۳۱/۴ با انحراف معیار ۱۰/۱، عوامل محیطی ۱۸/۴ با انحراف معیار ۱۵/۱، ارتباطی-اجتماعی ۰۷/۴ با انحراف معیار ۱۷/۱ و تاب آوری ۷۵/۴ با انحراف معیار ۰۲/۱ محاسبه شد.

بین ابعاد سلامت روانشناختی با تاب آوری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، بنابراین با  بهبود، تقویت و توسعه ابعاد سلامت روانشناختی پرستاران می توان میزان تاب آوری بیماران را در مقابله با درد افزایش داد.

 

رابطه بین ابعاد سلامت روانشناختی پرستاران با تاب آوری بیماران

 

سلامت روانشناختی پرستاران موضوعی حیاتی است که به تأثیرات روانی ناشی از کار در محیط‌های پر استرس مرتبط می‌شود.

ارتقاء تجارب معنوی، آموزش مهارت‌های حل مسئله و اجرای مداخلات روانشناختی از جمله اقداماتی هستند که می‌توانند به بهبود وضعیت سلامت روان پرستاران کمک کنند.

سلامت روانشناختی پرستاران موضوعی حیاتی است که به تأثیرات شغلی و اجتماعی این حرفه مرتبط می‌شود. پرستاری به عنوان یکی از مشاغل پراسترس، نیازمند توجه ویژه به سلامت روانی پرستاران است تا بتوانند به بهترین شکل ممکن به بیماران خدمت کنند.

چالش‌های سلامت روان پرستاران

1. استرس و فشار کاری: پرستاران در طول شیفت‌های طولانی و تحت فشار بالا کار می‌کنند که می‌تواند منجر به اختلالات روانی مانند افسردگی و اضطراب شود. مطالعات نشان داده‌اند که در دوران پاندمی کووید-19، سلامت روان پرستاران به شدت تحت تأثیر قرار گرفت و اختلالاتی نظیر اختلال استرس پس از سانحه و فرسودگی شغلی در آنها افزایش یافت.

2. تجارب معنوی و تنظیم هیجان: تحقیقات نشان داده‌اند که تجارب معنوی و مهارت‌های تنظیم هیجان می‌توانند به افزایش سرسختی روانشناختی پرستاران کمک کنند. این عوامل نه تنها به کنترل استرس کمک می‌کنند بلکه بر سلامت روان آنها نیز تأثیر مثبت دارند.

3. مهارت‌های حل مسئله: توانایی حل مسئله در پرستاران می‌تواند به مدیریت اضطراب و بهبود سلامت روان آنها کمک کند. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که مهارت حل مسئله با سلامت روانی رابطه مثبت دارد، به طوری که تقویت این مهارت‌ها می‌تواند به کاهش اضطراب کمک کند.

اقدامات پیشنهادی برای ارتقاء سلامت روان

1. مداخلات روانشناختی: ارائه مداخلات روانشناختی می‌تواند به بهبود وضعیت روحی پرستاران کمک کند. این مداخلات باید سریع، مداوم و متناسب با نیازهای آنها باشد.

2.آموزش مهارت‌های زندگی: آموزش مهارت‌های مدیریت استرس و حل مسئله می‌تواند به پرستاران کمک کند تا بهتر با چالش‌های شغلی خود کنار بیایند و سلامت روان خود را حفظ کنند.

3.توجه به خود: پرستاران باید به نیازها و احساسات خود توجه کنند و از پذیرش مسئولیت‌های بیش از حد خودداری کنند تا بتوانند در شرایط سخت بهتر عمل کنند.

 

سلامت روانشناختی پرستاران بر کیفیت خدمات ارائه شده و زندگی شخصی آنها اثرگذار است.

بنابراین، توجه به این موضوع از طریق مداخلات مؤثر و آموزش‌های مناسب ضروری است تا بتوان بهبودهای لازم را در این حوزه ایجاد کرد.