رابطه بین خوش بینی و نشاط ذهنی با تاب آوری درسالمندان

رابطه بین خوش بینی و نشاط ذهنی با نقش واسطه ای تاب آوری درسالمندان

با توجه به افزایش جمعیت سالمندان توجه به سلامت روان آنها حائز اهمیت می باشد.

در نتیجه اولین گام در دستیابی به جامعه سالمندی سالم و فعال، شناخت وضعیت سالمندان در ابعاد جسمی، روانشناختی و اجتماعی است .

 

هدف : این پژوهش به منظور بررسی ارتباط  بین خوش بینی و نشاط ذهنی با میانجیگری تاب آوری انجام گرفت. طرح این پژوهش از لحاظ هدف جز تحقیقات کاربردی و از لحاظ اجرا جز تحقیقات توصیفی – همبستگی بود.

 

رابطه بین خوش بینی و نشاط ذهنی با نقش واسطه ای تاب آوری درسالمندان

 

سرزندگی ذهنی یک مفهوم روانشناختی است که به احساس مثبت و انرژی فرد گفته میشود. این حالت نه تنها با بهزیستی روانی و جسمانی مرتبط است، بلکه می‌تواند تأثیرات عمیقی بر رفتار و کیفیت زندگی افراد داشته باشد. سرزندگی ذهنی به عنوان یک حالت مثبت و پرانرژی تعریف می‌شود که با احساس شادابی، نشاط و عشق به زندگی همراه است.

 

سرزندگی ذهنی شامل ویژگی‌های کلیدی زیر است:

– احساس مثبت : این احساس نمایانگر نشاط و انرژی است که به رفاه کلی فرد کمک می‌کند.
– طبیعت پویا : سرزندگی ثابت نیست و ممکن است تحت تأثیر عوامل داخلی و خارجی مانند سلامت جسمانی و کیفیت خواب تغییر کند.
– تأثیر بر رفتار: سطوح بالاتر سرزندگی ذهنی با افزایش آمادگی برای اقدامات هدفمند و بهبود مکانیسم‌های مقابله‌ای در مواجهه با چالش‌ها همراه است.

 

پرسشنامه سرزندگی ذهنی توسط رایان و فردریک در سال 1997 طراحی شده است.

 این سنجه شامل 7 سوال است که بر اساس مقیاس لیکرت 7 درجه‌ای نمره‌گذاری می‌شود.

هدف این پرسشنامه ارزیابی میزان انرژی و شور زندگی افراد است.

نمرات بالاتر نشان‌دهنده سرزندگی بیشتر و نمرات پایین‌تر به معنای احساس کمبود انرژی و سرزندگی است.

مقیاس سرزندگی ذهنی (SVS)

سرزندگی ذهنی را در دو سطح ارزیابی می‌کند:

1. ارزیابی ویژگی‌های پایدار مرتبط با خودشکوفایی و عزت نفس با لحاظ کردن تفاوتهای ذهنی.
2.  ارزیابی احساسات فعلی سرزندگی، که ممکن است تحت تأثیر عوامل موقعیتی قرار گیرد.

این مقیاس معمولاً شامل سوالاتی است که از پاسخ‌دهندگان می‌خواهد احساس انرژی و سرزندگی خود را در مقیاس لیکرت ارزیابی کنند.

 

تحقیقات نشان داده‌اند که سرزندگی ذهنی با موارد زیر ارتباط مثبت دارد:

– بهزیستی روانشناختی: شامل رضایت از زندگی و عاطفه مثبت.
– سلامت جسمانی: افراد با نشاط ذهنی بالاتر، علائم فیزیکی کمتری دارند و عملکرد بهتری گزارش می‌کنند.
– خودمختاری و شایستگی: برآورده شدن نیازهای اساسی روانشناختی موجب افزایش احساس سرزندگی می‌شود.

در مقابل، سطوح پایین‌تر سرزندگی ذهنی با شرایطی مانند درد مزمن و مسائل مربوط به سلامت روان مانند افسردگی و اضطراب مرتبط است.

 

سرزندگی ذهنی به عنوان یک شاخص مهم برای سلامت روانی و جسمی عمل می‌کند. این مفهوم نشان‌دهنده ظرفیت فرد برای انرژی، مشارکت و رفتار پیشگیرانه در زندگی روزمره است، که آن را به یک ساختار ارزشمند در تحقیقات و عمل روانشناختی تبدیل می‌کند.