تاب آوری و سلامت جنسی همسران

تاب آوری و سلامت جنسی همسران

مدل های موجود از عملکرد جنسی و صمیمیت همسران

مدل رابطه جنسی مطلوب

تا همین اواخر ، جامع ترین مدل امور جنسی مدل “رابطه جنسی مطلوب” متز و مک کارتی (2007) بوده است. اگرچه نویسندگان اصولی در مورد امور جنسی سالم ارائه می دهند، اما اساسی ترین فرضیه این است که زوج ها باید انتظارات واقع بینانه ای از رفتارهای جنسی خود داشته باشند ، پذیرش تجارب جنسی متوسط، یا ناکارآمد به عنوان “رابطه جنسی نامطلوب” است، و نه اینکه انتظار داشته باشند که همه تجارب جنسی بسیار رضایت بخش باشد.

اتخاذ انتظارات واقع بینانه به همسران کمک می کند تا از حلقه های بازخورد منفی خودداری کنند ، زیرا یک تجربه ناموفق در رابطه جنسی باعث ایجاد پریشانی در رابطه زناشویی می شود و متعاقبا انتظار منفی را برای همه رفتارهای جنسی آینده ایجاد می کند.

بیشتر کارهایی که متز و مک کارتی انجام داده اند بر مفهوم تمایل جنسی تمرکز می کنند ، یا اختلالات عملکردی که یکی از همسران یا هر دو آنها در برقراری رابطه جنسی با مشکل مواجه هستند (مک کارتی ، گینزبرگ ، و فوسیتو ، 2006).

در حقیقت، نویسندگان استدلال می کنند که میل و رضایت عوامل اصلی در حفظ سلامت جنسی هستند.

و نسخه ای را برای افزایش تمایل ارائه می دهند که مستلزم صمیمیت یکپارچه ، لذت بی قید و شرط ، و سناریو های تحریک آمیز با انتظارات جنسی مثبت و واقع بینانه است.

تاب آوری جنسی با عدم اجتناب از رابطه جنسی یا احساس خودآگاهی و با حفظ  سازگاری و انعطاف  در رابطه جنسی حاصل می شود.

اگرچه نویسندگان اذعان می کنند که اختلال عملکرد جنسی معمولاً چندعلتی است ، اما تنها دلیل خاص اختلال عملکرد جنسی وجود انتظارات غیرواقع بینانه در یک یا هر دو همسر است.

بنابراین ، مدل رابطه جنسی مطلوب چارچوبی برای درک رشد ممانعت از میل جنسی ، اجتناب از رابطه جنسی ، خودآگاهی یا یک رابطه جنسی ایده آل ، جدا از انتظارات جنسی غیرواقع بینانه فراهم نمی کند.

 

تاب آوری و سلامت جنسی همسران

 

مدل سلامت جنسی

در ابتدا مدل سلامت جنسی (رابینسون ، مونز ، وبر ماین ، لوی ، و ریموند ، 2011) در زمینه شیوه های رابطه جنسی ایمن ، به ویژه پیشگیری از اچ آی وی ساخته شده بود ، اما اخیراً در درمان انواعی از اختلالات جنسی از جمله اختلالات ارگاسمی و تمایلات جنسی به کار رفته است.

برنامه درمانی این مدل ده مؤلفه اساسی سلامت جنسی را ترویج و آموزش می دهد که عبارتند از:

(1) توانایی صحبت صریح و واضح در مورد رابطه جنسی،

(2) درک تأثیر جنسیت و عوامل فرهنگی بر هویت جنسی ، نگرش ها ، رفتارها. و سلامتی فرد ،

(3) داشتن دانش پایه در رابطه با آناتومی ، پاسخ جنسی و عملکرد جنسی فرد

4) شناختن و مراقبت از بدن فرد ، مانند مراقبت منظم  پزشکی

(5) پرداختن به عوامل مغایر با سلامت جنسی ، مانند سوءاستفاده جنسی و مسائل مربوط به سلامت روان

(6) داشتن  تصویر بدنی سالم از طریق پذیرش استاندارد گسترده ای از زیبایی

(7) اهمیت نقش خودارضایی و فانتزی در رابطه جنسی سالم

(8) داشتن نگرش مثبت به رابطه جنسی ، از جمله توانایی فرد در بیان کردن خواسته های جنسی

(9) پرداختن به تعارضات رابطه که صمیمیت را از همسران دور می کند

(10) توانایی ایجاد پیوستگی و یکپارچگی بین رفتارهای جنسی فرد و ارزش ها، و باورهای معنوی ، اخلاقی فرد.

در اصطلاحات تاب آوری جنسی ، رابینسون و همکاران می گویند که هر واقعه یا تجربه ای که توانایی شخص را در تعاملات موفقیت آمیز یکی از ده مؤلفه سلامت جنسی به چالش بکشد ، می تواند سلامت جنسی آن شخص را به خطر بیاندازد.

فردی که فعالیت جنسی را بصورت مجموعه ای از مقاربت ، فعالیت جنسى غیر مقاربتى و صمیمیت غیرجنسى تعریف کند، احتمالاً چالش هاى جنسى را قابل کنترل تر می داند و موفق تر با آنها مقابله می کند یا بعبارت دیگر از تاب آوری جنسی بهتری برخودار است .