تاب آوری و بازی درمانی

0

تاب آوری و بازی درمانی

زمینه و هدف: عدم بازداری رفتاری در کودکان با اختلال نارسایی توجه/ فزون­ کنشی نحوه  پاسخ­ دهی آنان را با مشکل مواجه می­ کند.
این کودکان توانایی منتظر ماندن را ندارند، بدین سبب تاب­ آوری در آنان از اهمیت زیادی برخوردار است.
این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی نقاشی ­درمانی، گل ­بازی و روش تلفیقی (روش تلفیق هر دو روش نقاشی ­درمانی و گل ­بازی با هم) بر تاب­ آوری کودکان نارسایی توجه/ فزون­ کنشی انجام شد.
روش: روش پژوهش حاضر آزمایشی از نوع تک­ آزمودنی با طرحABA  بود. جامعه آماری شامل تمامی کودکان ۸ تا ۱۱ سال با اختلال نارسایی توجه – فزون­ کنشی بود که در سال تحصیلی ۱۴۰۰- ۱۳۹۹ در مراکز درمانی شهر تهران خدمات دریافت می­ کردند.
از بین آنها تعداد ۶ کودک (سه پسر و سه دختر) بر اساس ملاک های ورود و خروج و به شیوه نمونه ­گیری هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در سه گروه ۲ نفری جای­ دهی­ شدند.
مداخلات نقاشی ­درمانی، گل ­بازی، و روش تلفیقی (تلفیق دو روش نقاشی ­درمانی و گل ­بازی) برای هر کودک و مادر طبق برنامه بازی ­درمانی کودک­ محور با روی­ آورد لندرث و براتون (۲۰۰۶)، به صورت ۲ جلسه (یک ساعته) در هفته و به مدت ۲ ماه طی ۸ هفته (۱۶ جلسه) اجرا شد.

ابزار پژوهش شامل مقیاس توانمندی­ های اجتماعی- هیجانی و تاب­ آوری (مرل، ۲۰۰۸) بود.

تحلیل دیداری داده­ ها در دو سطح درون­ موقعیتی و بین­ موقعیتی بر اساس سه شاخص سطح یا طراز، روند و تغییرپذیری انجام شد.
یافته ­ها: یافته­ های پژوهش نشان داد که مداخلات درمانی در دو گروه نقاشی­ درمانی و روش تلفیقی (روش تلفیق هر دو روش نقاشی­ درمانی و گل ­بازی با هم) اثربخش بوده است.
کارآمدترین روش در ارتقاء تاب­ آوری، روش تلفیقی (روش تلفیق هر دو روش نقاشی­ درمانی و گل­بازی با هم) بود (۰/۰۵P<).
درصد بهبودی کلی گل­ بازی کمتر از مداخلات درمانی دیگر بوده و اثربخشی معناداری بر تاب­ آوری کودکان با اختلال نارسایی توجه/ فزون­ کنشی نداشت (۰/۰۵P>).
نتیجه­ گیری: با توجه به یافته­ های پژوهش می ­توان نتیجه گرفت که مداخلات نقاشی­ درمانی و روش تلفیقی (روش تلفیق هر دو روش نقاشی­ درمانی و گل­ بازی با هم) می­ تواند سبب افزایش تاب­ آوری کودکان با اختلال نارسایی توجه/ فزون­ کنشی شود.
تبیین­ های لازم برای نتایج به دست آمده در مقاله مورد بحث قرار گرفته است.    
 
مقایسه اثربخشی نقاشی درمانی، گل بازی، و روش تلفیقی بر تاب آوری کودکان با اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی

 

 

تاب آوری و بازی درمانی

بنابر همین گزارش از خانه تاب آوری بازی درمانی شکلی از درمان است که از بازی یا بعبارت دیگر وسیله بیان طبیعی کودک برای درمان بهره میبرد،بازی درمانی به کودکان کمک میکند احساسات و تجربیات خود را راحت تر از طریق اسباب بازی ها به جای کلمات بیان کنند.

این رویکرد مبتنی بر این ایده است که کودکان به طور ناخودآگاه از طریق بازی ارتباط برقرار می کنند و بدینگونه بازی وسیله ای طبیعی برای ابراز آنهاست.

انجمن بازی درمانی (APT)  استفاده سیستماتیک از یک مدل نظری برای ایجاد یک فرآیند بین فردی که در آن بازی درمانگران آموزش دیده از ظرفیت درمانی بازی برای کمک به مراجعان برای پیشگیری یا حل مشکلات روانی اجتماعی و دستیابی به رشد و توسعه مطلوب استفاده می کنند را بازی درمانی نامیده است.

بازی درمانی عموماً برای کودکان 3 تا 11 ساله که ممکن است مشکلات اجتماعی، عاطفی یا رفتاری داشته باشند مورد استفاده دارد.

 مطالعات نشان داده است بازی درمانی می‌تواند برای کودکانی که تروما، سوء استفاده یا سایر تجربیات ناراحت‌کننده را تجربه کرده‌اند مفید باشد.

در بازی درمانی، فرصت های متنوعی به کودکان ارائه می شود و تشویق می شوند تا خود را از طریق بازی کشف و بیان کنند، این به درمانگران اجازه می دهد تجارب درونی خود را درک کنند و به آنها کمک کنند تا راهبردهای مقابله و مهارت های حل مسئله را توسعه دهند. جلسات معمولاً 30 تا 45 دقیقه طول می کشد.

انجمن بازی درمانی (APT) یک انجمن حرفه ای ملی است که در سال 1982 به منظور تقویت ارتباط بین متخصصان سلامت روان علاقه مند به بازی درمانی، ترویج تحقیق و توسعه بازی درمانی تشکیل شده است APT توسط انجمن روانشناسی آمریکا (APA) برای آموزش مداوم روانشناسان و بازی درمانگران تایید شده است،

ارسال یک پاسخ