تاب آوری خودکشی چیست و عوامل موثر بر آن کدامست ؟

تاب آوری خودکشی چیست چگونه تعریف میشود و عوامل موثر بر آن کدامست؟ تاب آوری خودکشی به توانایی حفظ عملکرد طبیعی علیرغم قرار گرفتن در معرض عوامل استرس زا و ناملایمات اشاره دارد که معمولاً منجر به رفتار خودکشی می شود.

رفتارهای خودکشی شامل طیف وسیعی از اقداماتی است که می تواند منجر به مرگ فرد شود، مانند آسیب رساندن به خود یا مصرف بیش از حد مواد مخدر. این رفتارها اغلب با شرایط مختلف سلامت روان مانند افسردگی، اختلال دوقطبی و سوء مصرف مواد مرتبط هستند.

علائم هشدار دهنده رفتارهای خودکشی در جوانان شامل صحبت کردن یا برنامه ریزی برای خودکشی، ابراز ناامیدی، نشان دادن پریشانی شدید عاطفی و تغییرات قابل توجه در رفتار مانند گوشه گیری یاتغییرات مشهود در الگوهای خواب است.

تاب‌آوری یک عامل محافظتی در برابر خطر خودکشی است و ترویج تاب‌آوری ممکن است خطر خودکشی را در جمعیت عمومی، در گروه‌های در معرض خطر و در میان افراد پرخطر کاهش دهد.

تاب آوری خودکشی چیست ؟

مفهوم تاب آوری خودکشی در سال 2004 توسط عثمان و همکاران پیشنهادشده است و این شامل ارزیابی عواملی است که از افراد در برابر افکار و رفتارهای خودکشی محافظت می کند.

این مفهوم شامل سه بعد اصلی است: حفاظت داخلی، ثبات عاطفی و محافظ خارجی. پرسشنامه تاب آوری خودکشی-25 (SRI-25) برای اندازه گیری این ابعاد توسعه یافته است و پایایی و اعتبار بالایی را در مطالعات تحقیقاتی نشان داده است.

تاب آوری خودکشی چیست؟

دکتر محمدرضا مقدسی مدیر و موسس خانه تاب آوری در ادامه اضافه میکند که تاب آوری خودکشی در مورد درک عوامل محافظت کننده صحبت میکند این عوامل کمک میکنند  که افراد با افکار خودکشی کنار بیایند و به طور بالقوه از رفتارهای خودکشی جلوگیری خواهند کرد .

تاب آوری خودکشی بر شناسایی نقاط قوت، تقویت امید و ایجاد فرصت هایی برای تغییرات مثبت در افرادی که با افکار خودکشی مواجه هستند، تمرکز دارد.

برخی از مؤلفه‌های کلیدی تاب‌آوری به خودکشی شامل حمایت اجتماعی، راهبردهای مقابله، سرمایه روان‌شناختی، معنای زندگی، و انعطاف‌پذیری شناختی است.

مطالعات نشان داده است که توانایی بیشتر در ابراز عاطفه مثبت، کاهش استفاده از فناوری نوین دیجیتال، با خودزنی و مصرف مواد برای مقابله با تاب آوری به خودکشی در بزرگسالان جوان مرتبط بوده است.

 درمیان استراتژی‌های افزایش تاب‌آوری خودکشی میتوان ارتباط با شبکه‌های حمایتی و حمایت یابی در زمنه سلامت روان ، تمرین مکانیسم‌های مقابله ای کارآمد اشاره کرد.

برای ایجاد انعطاف‌پذیری در برابر افکار خودکشی، می‌توانید روی چند حوزه کلیدی تمرکز کنید:

. مهارت و مدیریت تنظیم هیجان:

برای مدیریت احساسات شدید بدون توسل به رفتارهای مخرب، تکنیک‌های مؤثر تنظیم هیجان، مانند ارزیابی مجدد شناختی، حواس‌پرتی و پذیرش را تمرین کنید.

. مهارت های مقابله ای: مهارت های مقابله ای مانند تمرین های تمدد اعصاب، حل مسئله و آموزش قاطعیت را بیاموزید و تمرین کنید تا استرس را به طور موثر مدیریت کنید.

. عزت نفس: با درگیر شدن در فعالیت هایی که در آنها برتر هستید، تعیین اهداف قابل دستیابی و تمرکز بر ویژگی های مثبت خود، اعتماد به نفس خود را تقویت کنید.

. ارتباط: با ایجاد روابط معنادار با خانواده، دوستان و مربیان، شبکه حمایتی خود را تقویت کنید.

. تجربه مدرسه: اطمینان از یک تجربه آموزشی مثبت، از جمله پیشرفت تحصیلی، روابط با همسالان، و حمایت معلم در تاب آوری خودکشی بسیار موثر است.

. درمان: در صورت نیاز برای رسیدگی به مسائل زمینه‌ای سلامت روان، به دنبال مشاوره یا درمان حرفه‌ای باشید

. محدود کردن دسترسی به وسایل کشنده: ابزارهای بالقوه برای خودآزاری مانند اسلحه، چاقو یا مواد مخدر را حذف کنید تا خطر اقدامات تکانشی را به حداقل برسانید.

. ارتباط مستقیم: در مورد افکار خودکشی با افراد مورد اعتماد، مانند والدین، درمانگران، یا کارکنان خط کمک، آشکارا صحبت کنید تا حمایت مناسب دریافت کنید.

با تمرکز بر این زمینه ها، می توانید تاب آوری خودکشی تقویت کرده و احتمال اقدام برای خودکشی را کاهش دهید.

 

برخی از عوامل خطر رایج برای افکار خودکشی عبارتند از:

. عوامل خطر فردی:

سابقه داشتن یا اقدام به خودکشی قبلی ، سابقه افسردگی و سایر بیماری های روانی، بیماری جدی مانند درد مزمن، تمایلات تکانشی یا پرخاشگرانه، مصرف مواد ویااحساس ناامیدی از عواملی هستند که بایستی مورد توجه باشد.

. عوامل خطر رابطه: قلدری، سابقه خانوادگی خودکشی، از دست دادن روابط، تعارض زیاد یا روابط خشونت آمیز، و انزوای اجتماعی و سوگ

. عوامل خطر جامعه: عدم دسترسی به مراقبت های بهداشتی، خوشه های خودکشی در جامعه، استرس فرهنگ پذیری، خشونت جامعه، و تبعیض

. عوامل خطر اجتماعی: انگ مرتبط با کمک طلبی و بیماری روانی، دسترسی آسان به وسایل کشنده خودکشی در میان افراد در معرض خطر، و تصویرسازی ناامن رسانه ای از خودکشی

. این عوامل می توانند به افزایش خطر افکار و رفتارهای خودکشی کمک کنند. آگاهی از این عوامل خطر ضروری است و اگر شما یا شخصی که می شناسید افکار خودکشی را تجربه می کند، کمک بخواهید.

 

برخی از عوامل محافظتی در برابر افکار خودکشی عبارتند از:

. عوامل حفاظت فردی:

نگرش در برابر خودکشی، مهارت های اجتماعی قوی، سلامت و دسترسی به مراقبت های بهداشتی، ارتباطات قوی با دوستان و خانواده، باورهای فرهنگی یا معنوی که از خودکشی دلسرد می شود، امید به آینده، متانت، کنترل تکانه، ارزش خود، احساس شخصی بودن. کنترل، دسترسی به مداخلات بالینی، مهارت های مقابله ای، تاب آوری، دلایل زندگی، متاهل بودن یا والدین بودن

. عوامل حفاظتی بیرونی یا محیطی: روابط قوی، فرصت‌های مشارکت در پروژه‌های اجتماعی، محیط امن و پایدار، دسترسی محدود به وسایل کشنده، مسئولیت‌ها و وظایف در قبال دیگران، حیوانات خانگی

. این عوامل محافظتی نقش مهمی در کاهش احتمال افکار و رفتارهای خودکشی دارند. تقویت این عوامل از طریق تلاش های مداوم می تواند تاب آوری را افزایش داده و عوامل خطر مرتبط با خودکشی را متعادل کند