تاب آوری خانواده ویژگی یا فرآیند!

تاب آوری خانواده ویژگی یا فرآیند!

بیشترین تحقیقات تاب آوری خانواده به شناسایی فاکتورهای محافظتی یا عوامل تهدید کننده پرداخته اند که ریشه آن را در فرزند پروری و پاسخ کودکان به عوامل استرس زا می توان یافت.

به گزارش میگنا، اغلب تحقیقات حوزه تاب آوری کودکان به دنبال تعیین ویژگی های مربوط به سازگاری های کودکان بوده است. برای مثال یافته های نیبرز, فورهند و مک ویکار (1993) نشان می دهد که مادر های جوان با توانایی شناختی بالا (دارای تاب آوری بالا ) تونایی ایجاد ارتباط بهتری با فرزندان خود دارند.

مطالعات متعدد دیگری نشان داده است جوانانی که نسبت به طلاق والدین خود و شرایط سخت خانواده دید منفی ندارند از نمره تاب آوری بهتری برخوردار بوده اند. وایمن و همکارانش( 1992 ) کودکانی را تاب آور می دانند که در شرایط پایدار خانوادگی زندگی کرده و ازقوانین خانوادگی و فضای صمیمانه ، حمایتگر و قانونمند برخوردار هستند.

یافته های دیگری را میتوان یافت از روابط معکوس معنی دار تاب آوری با احساسات منفی که در جای خود بسیار حایز اهمیت است .

تاب آوری خانواده ویژگی یا فرآیند! مطالعات زیادی وجود دارند که تاب آوری را یک ویژگی در نظر میگرند که به عنوان نمونه می توان تحقیق بر روی خانواده های هاوایی (مطالعات پروفسور امی ورنر) را ازاین نوع بر شمرد؛ بررسی های متعدد در حوزه تاب آوری خانواده نشان داده که سخت رویی، قدرت و توان حل مساله با سطوح بالای تاب آوری و عملکرد خانواده در ارتباط بوده در تحقیقی دیگر بر روی تاب آوری خانواده هایی که سرپرستی کودکانی از دیگر کشور ها ( تاب اوری کودکان پناهنده ) را بر عهده داشتند سه عامل سطوح بالای ارتباطی و حل مسئله، داشتن دید مثبت و معنویت نقش تعیین کننده داشتند. همین طور تاب آوری بالا با عواملی مانند جهان بینی مثبت، بسیج منابع و انسجام خانواده در خانواده هایی با کودکان مبتلا به اوتیسم این ارتباطات را تایید کرده است.

در خانواده های تک والد به گفته گریف و ریتمن( 2005 ) پشتکار، بیان عاطفی و اعتماد به نفس از ویژگی های فردی تاب آوری لحاظ شده اند.

رویکردهای امروزی
بررسی تاب آوری خانواده به عنوان یک فرآیند
گرچه تحقیقات در گذشته نتایج نظری و عملی خوبی در بر داشته اند اما به طور طبیعی این تحقیقات مقطعی بودند و تاب آوری را محصول مجموعه ای از ویژگی های ثابت می دانند که حضور یا عدم حضور آنها عملکرد و تاب آوری خانواده را معین میکند.

به عبارتی این مطالعات از طریق روشهای استاندارد تنها می تواند ویژگی های مرتبط با تاب آوری خانواده را در یک مقطع زمانی مشخص بررسی و مشخص نماید.

این رویکرد که تاب آوری خانواده فرآیندی بشمار آید که در طول زمان تغییر میکند و مسیر های متعددی را می پیماید مقابله ویژه ای با رویکردهای بالینی و درمانی پیدا میکند که به نوبه خود میتواند چالش برانگیز باشد.

در رویکردی که ما تاب آوری خانواده را فرایند در نظر میگیریم بالطبع هدف ایجاد مقیاس تاب آوری برای سنجش پاسخ به عوامل استرس زا نیست بلکه ما در این رویکرد در پی ایجاد روشی برای ارزیابی پاسخ های خانواده در شرایط مختلف با عملیاتی ساختن تاب آوری هستیم که به محتوا و عامل استرس زا بستگی دارد.

تمرکز بر تاب آوری خانواده و استمرار انطباق پذیری و سازگاری و سازندگی خانواده به طرح تحقیق طولی نیاز دارد که عملکرد و اتمسفر خانواده را قبل، بعد و در حین مواجهه با عامل استرس زا بررسی کند.

تعیین مسیر های مشترکی که خانواده ها اتخاذ میکنند و همچنین کشف مسیر هایی که در طولانی مدت به نتایج سازگارانه میرسند از اهداف پر اهمیت اینگونه مطالعات طولی در تاب اوری خانواده بشمار می آید.