تاب‌آوری و آسیب پذیری روانی
تاب‌آوری و آسیب پذیری روانی
ظهور کووید ۱۹ و پیامدهای آن منجر به ترس، نگرانی و اضطراب در بین افراد در سراسر جهان شده است.
هدف: هدف از این پژوهش بررسی نقش تاب‌آوری در پیش‌بینی سلامت روان است.
روش: این مطالعه از نوع توصیفی بوده و جامعه، کارکنان دانشگاه آزاد بیرجند در سال ۱۳۹۹ بود.
۱۲۳ نفر بر اساس جدول مورگان، به عنوان نمونه به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند و پرسشنامه‌ها شامل تاب‌آوری کونور و دیویدسون و نشانگان روانی بود.
برای تجزیه و تحلیل داده‌ها علاوه بر میانگین و انحراف معیار، آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده و تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار آماری spss انجام شد.
یافته‌ها: بین نمره کلی تاب‌آوری با آسیب‌پذیری روانی رابطه معنی‌داری وجود دارد.
در بین خرده مقیاس‌ها هم به ترتیب؛ افسردگی (۰/۶۴۷-=r)، حساسیت در روابط متقابل (۰/۵۵۳-=r)، وسواس (۰/۵۰۳-=r)، اضطراب (۰/۴۹۷-=r) و پرخاشگری (۰/۴۷۴-=r) بیشترین همبستگی با تاب‌آوری را داشتند (P<۰/۰۰۱).
همچنین نتایج تحلیل رگرسیون خطی نشان داد که تاب‌آوری توانست به طور کلی ۴۰ %میزان آسیب پذیری روانی و خرده مقیاس‌های آن را پیش بینی کند (P<۰/۰۰۱).
نتیجه‌گیری: می‌توان نتیجه گرفت که افزایش تاب‌آوری می‌تواند به کاهش خرده مقیاس‌های آسیب‌پذیری روانی افراد منجر شود.
همچنین می‌توان از نتایج این مطالعه برای تشخیص میزان آسیب‌های روانشناختی ناشی از بحران پاندمی کووید ۱۹ در کارکنان دانشگاه آزاد بیرجند و برنامه‌ریزی جهت انجام مداخلات روان‌شناسی لازم در این گروه هدف استفاده کرد.
بررسی نقش تاب‌آوری در پیش‌بینی آسیب پذیری روانی
به گزارش خانه تاب آوری آسیب پذیری روانی یک مفهوم پیچیده و چند وجهی است که اغلب در تحقیقات برای توصیف مستعد بودن به آسیب یا پریشانی از آن استفاده میشود .
آسیب‌پذیری روانی به وضعیتی اشاره دارد که در آن فرد در برابر فشارهای روانی، استرس‌ها و چالش‌های زندگی آسیب‌پذیرتر میشود.
این آسیب‌پذیری می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد، از جمله تجربیات گذشته، وضعیت اجتماعی-اقتصادی، و ویژگی‌های شخصیتی. افرادی که دچار آسیب‌پذیری روانی هستند، ممکن است در مواجهه با مشکلات احساس ناامیدی، اضطراب یا افسردگی بیشتری کنند.
عوامل مؤثر برآسیب‌پذیری روانی
1.تجربیات گذشته: تجربیات منفی مانند سوءاستفاده یا فقدان میتوانند تأثیر عمیقی بر سلامت روانی فرد بگذارند.
2.محیط اجتماعی: حمایت اجتماعی و روابط خانوادگی میتوانند نقش مهمی در کاهش آسیب‌پذیری ایفا کنند.
3.ویژگی‌های شخصیتی: برخی ویژگی‌ها مانند کمال‌گرایی یا احساس عدم کفایت میتوانند فرد را در برابر استرس‌ها آسیب‌پذیرتر کنند.
اهمیت مدیریت آسیب‌پذیری روانی
مدیریت آسیب‌پذیری روانی از طریق مشاوره، درمان‌های روانشناختی و تقویت مهارت‌های مقابله‌ای امکان‌پذیر است. این اقدامات میتوانند به افراد کمک کنند تا با چالش‌ها بهتر مقابله کنند و سلامت روانی خود را حفظ نمایند.
آسیب‌پذیری روانشناختی عموماً به عنوان حالتی از آسیب‌پذیری یا آسیب عاطفی تعریف میشود که اغلب تحت تأثیر باورهای شناختی و ویژگی‌های ذاتی است.
طیفی از عوامل در آسیب پذیری افراد میتوانند نقش داشته باشند، از جمله باورهای شناختی، ویژگی های ذاتی و عوامل موقعیتی و محیطی.
آسیب‌پذیری اغلب برای توصیف گروه‌ها یا جمعیت‌هایی استفاده میشود که به دلیل شرایط یا ویژگی‌های شخصی‌شان در معرض خطر بیشتر آسیب یا حتی استثمار قرار دارند.
رویدادهایی که معمولاً ممکن است آزاردهنده تلقی نشوند میتوانند تأثیر منفی شدیدی بر افراد داشته باشند.
در زمینه سلامت روان، آسیب‌پذیری می‌تواند بر توانایی مقابله و تاب آوری فرد تأثیر بگذارد و حتی منجر به نگرشی بدبینانه نسبت به بهبودی و بهباشی روانشناختی گردد.