برنامه ریزی برای تاب آوری

برنامه ریزی برای تاب آوری اثری از الناز بهزاد پور، مینا اکبری، نسترن اصلان فعال، هما ترکاشوند و امیرمحمد ضرغام پور بویر احمدی می باشد که توسط انتشارات رهام اندیشه منتشر شده است.

یکی از عوامل مؤثر در راستای بهبود تاب آوری، مباحث مدیریتی است که شامل سازماندهی و هماهنگی، تخصیص بودجه و منابع مالی برای جمعیت ساکن در محدوده خطر، به روزرسانی اطلاعات مرتبط به مخاطرات و آسیب پذیری ها، ترویج هماهنگی میان ادارات داخلی و رهبری برای کاهش خطر پذیری بلایا، تنظیم توسعه شهری و محلی با اصول کاهش خطر پذیری، مدیریت و محافظت از زیربناها، ایجاد کالبد و جامعه ای تاب آور، اصلاح قوانین ساخت وساز و کاربری زمین و آموزش جوامع محل است.

بررسی ها و مرور ادبیات جهانی بیانگر آن است که با رعایت کردن این موارد می توان به ساخت جوامع تاب آور در برابر بلایای طبیعی اقدام کرد. این کتاب در ارتباط با مدیریت تاب آوری با ارائه شاخص های تاب آوری حائز اهمیت و تلاش بی وقفه می باشد.

فصل اول در مورد مبانی نظری مرتبط با مدیریت تاب آوری و مدیریت بحران، فصل دوم در ارتباط با تاب آوری، فصل سوم شهر تاب آور و اجتماع تاب آور و نهایتا فصل چهارم مدیریت تاب آوری می باشد.

در بخشی از این کتاب  آمده است :
“چارچوب سرمایه محور به عنوان چارچوبی برای ارزیابی تاب آوری جامعه در برابر سوانح مبتنی بر پنج شکل عمده سرمایه (اجتماعی، اقتصادی، فیزیکی، انسانی و طبیعی) توسط مایانگا ( 2007 ) مطرح شده است.

هر یک از انواع سرمایه، حوزه مستقلی دارد و می تواند به وسیله عوامل مختلف و ارتباط این عوامل با هم، اندازه گیری شود ماهیت سرمایه بسیار به مفهوم پایداری نزدیک است ( 2001 Smith et al) و مفهوم پایداری نیز اغلب به مفهوم تاب آوری در مقابل بحران وابسته است.

لزوم استفاده از رویکرد سرمایه ای این است که سرمایه شامل عناصری است که برای توسعه اقتصادی جامعه لازم است و هرچه فرصت های اقتصادی جامعه بیشتر باشد، توانایی بالقوه جامعه برای کاهش اثرات سوانح بیشتر می شود که در نهایت با این شرایط جامعه تاب آوری بیشتری را به دست می آورد.

برنامه ریزی برای تاب آوری چارچوب سرمایه ای پیشنهادی شناخته شده ای را در مورد چگونگی مشارکت پنج عامل سرمایه ای اصلی در کاهش آسیب پذیری و کاهش تاب آوری جامعه در برابر سوانح ارایه میکند.