بررسی رابطه بین مدیریت دانش و تاب آوری سازمانی

بررسی رابطه بین مدیریت دانش و تاب آوری سازمانی

توانایی و قابلیت سازمان‌ها در مدیریت بحران‌ها و چالش‌ها، تأثیر قابل توجهی بر تاب‌آوری جامعه دارد.

سازمان‌ها در زمان‌های بحران خدمات ضروری ارائه می‌کنند و نقش بسیار مهمی در سرعت بازگشت جامعه به شرایط عادی ایفا می‌کنند.

از این رو تاب‌آوری سازمانی به معنای ظرفیت سازمان در پیش‌بینی بحران، واکنش مناسب به شرایط بحرانی، کاهش اثرات و مقاومت در برابر آسیب‌های آن و نهایتاً بازیابی از شرایط بحرانی، تبدیل به یک موضوع مهم در تحقیقات سازمانی شده است.

در سازمان‌های تحقیقاتی، نوآوری‌های ویرانگر سازمان‌های رقیب، چالش بزرگ و بحرانی است که مواجه شدن با آن نیازمند تاب‌آوری سازمانی است.

این تحقیق به بررسی رابطه بین ابعاد مدیریت‌دانش و تاب‌آوری در یک سازمان تحقیقاتی پرداخته‌ایم.

جامعه آماری تحقیق،تعداد ۶۰ نفر پژوهشگران سازمان تحقیقاتی می‌باشد ابزار جمع آوری داده‌ها، پرسشنامه‌ توزیع شده بین اعضا جامعه‌آماری می‌باشد و پرسشنامه‌های تکمیل‌شده مبنای تحلیل این پژوهش قرار‌گرفته است.

روایی و پایایی پرسشنامه مذکور به‌ترتیب با استفاده از نظر خبرگان و محاسبه آلفای‌کرونباخ مورد بررسی قرار‌گرفته‌است.

بعلاوه برای تحلیل‌داده‌ها و آزمون فرضیه‌های پژوهش از از نرم افزارspss استفاده شده است.

یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که که بین نوآوری در مدیریت‌دانش و انتقال‌دانش با تاب‌آوری سازمانی رابطه معناداری وجود ندارد اما بین ابعاد حفظ‌دانش، کاربرد‌دانش، کسب‌دانش، مستند‌سازی نتایج مدیریت‌دانش و خلق‌دانش با تاب‌آوری سازمانی رابطه معناداری وجود دارد بنابراین سازمان باید فرایند‌های انتقال‌دانش و نوآوری در مدیریت‌دانش را مورد بازنگری قرار داده تا درجهت تاب‌آور سازی سازمان حرکت نمایند.

 

 

بررسی رابطه بین مدیریت دانش و تاب آوری سازمانی