بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی و میزان تاب آوری همسران جانبازان

بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی و میزان تاب آوری همسران جانبازان

تاب ‌آوری که سازگاری مثبت در واکنش به شرایط ناگوار است و سبک ‌های دلبستگی که شیوه تمایل افراد به برقراری نوعی رابطه نزدیک با افرادی معین و داشتن احساس امنیت بیشتر است،

جایگاه ویژه ‌ای در حوزه خانواده و بهداشت روانی به خود اختصاص داده ‌است.

بررسی رابطه بین سبک ‌های دلبستگی و تاب ‌آوری در همسران جانبازان که فشارهای ویژه ‌ای را متحمل می ‌شوند حایز اهمیت است.

هدف: با توجه به وجود فشارها و استرس ‌های موجود در خانواده ‌های جانبازان، هدف از این پژوهش تعیین رابطه بین سبک ‌های دلبستگی و تاب ‌آوری همسران جانبازان می ‌باشد.

مواد و روش ‌ها: روش پژوهش از نوع همبستگی است.

نمونه پژوهش ۶۰ نفر از همسران جانباز شهر شیراز است که به شیوه تصادفی منظم انتخاب شده ‌اند.

برای جمع ‌آوری داده ‌ها از پرسشنامه ‌های تاب ‌آوری CD-RIS، سبک‌ های دلبستگی بزرگسالان RAAS و مشخصات دموگرافیکی استفاده‌ شد.

یافته ‌ها: برای تجزیه و تحلیل داده‌ ها از ضریب همبستگی استفاده ‌شد.

نتایج تحلیل نشان‌ داد که بین سبک دلبستگی ایمن و میزان تاب ‌آوری رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (p<0.0001). بین دلبستگی ناایمن اجتنابی و میزان تاب ‌آوری رابطه منفی و معنادار وجود دارد (p<0.001) و بین دلبستگی ناایمن اضطرابی و میزان تاب ‌آوری رابطه معنادار وجود ندارد (p<0.28).

بحث و نتیجه‌ گیری:

بر اساس یافته‌ های این پژوهش می ‌توان نتیجه گرفت که سبک دلبستگی ایمن پیش ‌بینی‌ کننده میزان تاب ‌آوری همسران جانبازان است و افرادی که دارای این سبک می ‌باشند از میزان تاب ‌آوری بیشتری برخوردارند.

همسرانی که دارای سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی هستند از میزان تاب ‌آوری کمتری برخوردارند و داشتن سبک دلبستگی ناایمن اضطرابی تاثیری بر میزان تاب ‌آوری ندارد.

 

 

بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی و میزان تاب آوری همسران جانبازان

 

 

سبک‌های دلبستگی به الگوهای عاطفی و رفتاری اشاره دارند که افراد در روابط نزدیک خود تجربه می‌کنند.

این سبک‌ها معمولاً در دوران کودکی شکل می‌گیرند و تأثیر عمیقی بر روابط بزرگسالی دارند. بر اساس تحقیقات، چهار سبک اصلی دلبستگی وجود دارد:

1. دلبستگی ایمن (Secure Attachment Style)
افراد با این سبک دلبستگی احساس امنیت و راحتی در روابط خود دارند. آن‌ها به راحتی به دیگران نزدیک می‌شوند و توانایی متعادل کردن وابستگی و استقلال را دارند. این افراد معمولاً در روابط زناشویی و دوستی‌ها، پایدار و باگذشت هستند و به خوبی می‌توانند احساسات خود را ابراز کنند.

2. دلبستگی اضطرابی (Anxious Attachment Style)
این سبک دلبستگی با احساس ناامنی و اضطراب در روابط مشخص می‌شود. افراد دارای دلبستگی اضطرابی معمولاً به شدت به دنبال صمیمیت هستند و ممکن است در روابط خود وابسته و نیازمند توجه بیش از حد باشند. آن‌ها ممکن است در هنگام جدایی از شریک خود، احساس بی‌قراری کنند و واکنش‌های شدید عاطفی نشان دهند.

3. دلبستگی اجتنابی (Avoidant Attachment Style)
افراد با این سبک تمایل دارند که از نزدیکی عاطفی دوری کنند. آن‌ها به شدت بر استقلال خود تأکید دارند و ممکن است در روابط نزدیک احساس ناراحتی کنند. این افراد معمولاً تمایل دارند که احساسات خود را سرکوب کنند و از ابراز آن‌ها پرهیز کنند، که باعث می‌شود در روابطشان فاصله ایجاد شود.

4. دلبستگی آشفته (Disorganized Attachment Style)
این سبک ترکیبی از ویژگی‌های اضطرابی و اجتنابی است. افرادی که دارای دلبستگی آشفته هستند، ممکن است در روابط خود رفتارهای غیرقابل پیش‌بینی داشته باشند. آن‌ها از یک سو به دنبال صمیمیت هستند، اما از سوی دیگر از آن می‌ترسند. این تضاد می‌تواند منجر به رفتارهای متناقض در روابط شود.

این چهار سبک دلبستگی نشان‌دهنده نحوه تعامل افراد با دیگران و چگونگی مدیریت احساسات در روابط نزدیک است. شناخت این سبک‌ها می‌تواند به افراد کمک کند تا الگوهای رفتاری خود را شناسایی کرده و در راستای بهبود روابطشان اقدام کنند.