ارتباط میان تاب‌آوری و فرسودگی آکادمیک اعضاء هیئت علمی
ارتباط میان تاب‌آوری و فرسودگی آکادمیک اعضاء هیئت علمی
فرسودگی آکادمیک از عوامل کاهش بهره‌وری است و تاب‌آوری از استراتژی های مقابله با استرس های شغلی و فرسودگی است.
این مطالعه با هدف بررسی وضعیت فرسودگی آکادمیک و تاب‌آوری و رابطه بین این دو در استادان دانشکده دندانپزشکی انجام گرفت .
روش ها: این مطالعه توصیفی- همبستگی در سال ۱۳۹۴ انجام شد. ۸۱ نفر از اعضای هیات‌علمی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم‌پزشکی مشهد به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند.
اطلاعات با استفاده از پرسشنامه‌های اصلاح‌شده فرسودگی آکادمیک و تاب‌آوری مبتنی بر پرسشنامه‌های استاندارد فرسودگی شغلی مسلش و مقیاس اصلاح‌شده تاب‌آوری کانر و دیویدسون جمع‌آوری شد. داده‌ها با آزمون های t، آنالیز واریانس یک‌طرفه و همبستگی در سطح معنیداری ۰/۰۵، تحلیل شدند.
یافته‌ها:میانگین نمره کل فرسودگی آکادمیک ۱۴/۹۹ ± ۴۸/۶۸ بود. اکثر اعضای هیات‌علمی، در بعد خستگی عاطفی در طبقه کم (۵۳ نفر)،
در بعد کفایت شخصی در طبقه شدید (۸۰ نفر) و در بعد مسخ شخصیت در طبقه شدید (۵۲ نفر) قرار داشتند.
۷۹ نفر (۹۷/۵ درصد) قدرت تاب‌آوری بالا و ۲ نفر (۲/۵ درصد) تاب‌آوری پایینی داشتند.
بین تاب‌آوری و فرسودگی آکادمیک در ابعاد خستگی هیجانی (۰/۴۸-=r) و مسخ شخصیت (۰/۳۶-=r)، ارتباط معکوس و معنادار و در بعد کفایت شخصی ارتباط مستقیم و معنادار وجود داشت (۰/۶۷-=r). .
نتیجه‌گیری:تاب‌آوری فرد را در مدیریت استرس و پیشگیری از فرسودگی آکادمیک توانمند می‌کند.
لذا آموزش شیوه‌های خودمراقبتی در ابعاد روانی، فیزیکی، معنوی، هیجانی، ارتباطی و حرفه‌ای، با تشکیل کارگاه ها و همایش ها، حمایت علمی، روانی و توانمند‌سازی تخصصی و حرفه‌ای اساتید ضروری است
