اثر طرح‌واره‌درمانی بر تاب‌آوری فرزندان شبه خانواده
اثر طرح‌واره‌درمانی بر تاب‌آوری، احساس تنهایی و استقلال عاطفی فرزندان شبه خانواده موضوع اصلی این تحقیق در زمینه تاب آوری بوده است فقدان پدر و مادر به هر علتی که باشد بر نحوه رشد کودک تاثیر می‌گذارد.
کودک بی‌سرپرست از رابطه عاطفی طبیعی محروم است و الگوهای معمول برای روابط متقابل با دیگران را دریافت نمی‌کند.
آمار رو به رشد این افراد و آسیب‌های روان‌شناختی وارد بر آن‌ها قابل چشم‌پوشی نیست،
بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی طرح‌واره‌درمانی برتاب‌آوری، احساس تنهایی و استقلال عاطفی فرزندان شبه خانواده است.
روش: طی یک پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل ۲۱ نفر از بین فرزندان شبه خانواده کلینیک مددکاری اجتماعی اندیشه نیک، با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (۱۱ نفر گروه آزمایش و ۱۰ نفر در گروه کنترل). گروه‌ها در ابتدا و انتهای پژوهش از نظر تاب‌آوری، احساس تنهایی و استقلال عاطفی مورد آزمون قرار گرفتند سپس گروه آزمایش به مدت دو ماه (۱۰ جلسه ۶۰ دقیقه ای) تحت طرح‌واره‌درمانی قرار گرفتند.
نتایج: تحلیل مانکوا نشان داد طرح‌واره‌درمانی بر افزایش تاب‌آوری، احساس تنهایی و استقلال عاطفی اثربخش بوده است (p<0.05).
بحث و نتیجه‌گیری: می‌توان از طرح‌واره‌درمانی به عنوان مداخله‌ای مفید که بر تاب‌آوری، احساس تنهایی و استقلال عاطفی فرزندان شبه خانواده اثر دارد سود جست.
اثر طرح‌واره‌درمانی بر تاب‌آوری، احساس تنهایی و استقلال عاطفی فرزندان شبه خانواده