اثربخشی آموزش شفقت با خود بر افزایش تاب‌آوری مادران
اثربخشی آموزش شفقت با خود بر افزایش تاب‌آوری مادران دارای فرزند مبتلا به اتیسم
این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش شفقت با خود بر افزایش تاب‌آوری این مادران انجام گردیده است.
طرح این پژوهش از نوع شبه آزمایشی و به‌صورت پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود.
جامعه آماری شامل مادران دارای فرزند اتیسم مراجعه‌کننده به مرکز اتیسم یاوران زینب شهر اصفهان می‌شود.
نمونه مورد مطالعه شامل ۲۴ مادر بودند که به‌طور در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گماشته و از مقیاس‌های سنجش اتیسم (کارز، ۱۹۸۸) و مقیاس تاب‌آوری (کانرودیویدسون، ۲۰۰۳) برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد.
گروه آزمایش ۷ جلسه دوساعته آموزش شفقت نسبت به خود را به‌صورت هفتگی دریافت کردند،
درحالی‌که گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند. در پایان هر دو گروه مجدداً ارزیابی و داده‌ها از طریق تحلیل کوواریانس مورد تجزیه‌وتحلیل شدند.
نتایج نشان داد که آموزش شفقت با خود به‌طور معناداری بر تاب‌آوری افراد شرکت‌کننده مؤثر بوده و مادران در گروه آزمایشی افزایش معناداری (۰۰۱/۰P<) را در مقیاس تاب‌آوری نشان دادند.
با توجه به یافته‌های این پژوهش می‌توان آموزش شفقت با خود را به‌عنوان یک روش مؤثر بر افزایش تاب‌آوری مادران دارای کودک مبتلا به اتیسم پیشنهاد داد.
اثربخشی آموزش شفقت با خود بر افزایش تاب‌آوری مادران دارای فرزند مبتلا به اتیسم