اثربخشی آموزش به شیوه مشارکتی بر تاب آوری معلمان

---

اثربخشی آموزش به شیوه مشارکتی بر تاب آوری و تدریس تحول آفرین معلمان موضوع اصلی این تحقیق در تاب آوری معلمان بوده است

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش به شیوه مشارکتی بر تاب آوری و تدریس تحول آفرین معلمان است.

روش پژوهش شبه آزمایشی با مراحل پیش آزمون- پس آزمون است.

 برای این منظور از میان معلمان منطقه ۲، ۱۰ معلم به صورت داوطلبانه که تمایل به شرکت در دوره های آموزشی داشتند، انتخاب شدند و طی ۶جلسه تحت آموزش به شیوه مشارکتی قرار گرفتند و ۱۰ معلم به به عنوان گروه انتخاب شدند و هیچ آموزشی دریافت نکردند.

 ابزارهای پژوهش پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳) و پرسشنامه تدریس تحول آفرین (بوچامپ و همکاران، ۲۰۱۰) بودند.. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس عاملی با اندازه گیری مکرر استفاده شد.

نتایج داده ها نشان داد که آموزش به شیوه مشارکتی منجر به افزایش تاب آوری و تدریس تحول آفرین معلم می گردد.

 

 

اثربخشی آموزش به شیوه مشارکتی بر تاب آوری و تدریس تحول آفرین معلمان

 

 

 

 

آموزش به شیوه مشارکتی (Collaborative Learning) رویکردی است که در آن یادگیرندگان به صورت گروهی و با همکاری یکدیگر به یادگیری می‌پردازند. این روش بر اساس تعامل و تبادل نظر بین اعضای گروه بنا شده و به تقویت مهارت‌های اجتماعی، تفکر انتقادی و حل مسئله کمک می‌کند.

در این شیوه، معلم نقش تسهیل‌کننده را ایفا کرده و محیطی را فراهم می‌آورد که در آن دانش‌آموزان بتوانند به بحث و تبادل ایده‌ها بپردازند.

فعالیت‌های گروهی، پروژه‌های مشترک و بحث‌های کلاسی از جمله روش‌های معمول در آموزش مشارکتی هستند.

مزایای این روش شامل افزایش انگیزه یادگیری، بهبود مهارت‌های ارتباطی و تقویت احساس مسئولیت در یادگیرندگان است.

یادگیری از همسالان می‌تواند به درک عمیق‌تر مفاهیم کمک کند.

آموزش به شیوه مشارکتی نه تنها به یادگیری بهتر کمک می‌کند، بلکه تجربه‌ای لذت‌بخش و معنادار برای دانش‌آموزان فراهم می‌آورد.

بنابر همین گزارش از خانه تاب آوری، توانایی معلمان برای عبور موفقیت آمیز از چالش هایی که در شغل معلمی با آن روبرو میشوند را تاب آوری معلمان نامیده اند.

تاب‌آوری معلم به عنوان فرآیندی در نظر گرفته می‌شود که عوامل محافظتی و عوامل خطر مختلفی را در بر میگیرد ممکن است این عوامل درونی و یا بیرونی باشند.

تحقیقات نشان می‌دهد که تاب‌آوری معلم فقط یک ویژگی فردی نیست، بلکه فرآیندی پویا است که تحت تأثیر زمینه‌های فردی، اجتماعی و سازمانی است. عوامل حفاظتی خاصی که در تاب آوری معلمان تاکنون شناسایی شده اند مانند خودکارآمدی، مدیریت عاطفی، روابط حمایتی و احساس هدف و هدفمندی بوده اند.

چالش‌هایی مانند حجم کار، مدیریت رفتار و محدودیت‌های زمانی، استرس‌های رایجی هستند که معلمان با آن مواجه می‌شوند و اهمیت توسعه انعطاف‌پذیری برای پیشرفت در حرفه معلمی را برجسته می‌کنند.