اثربخشی آموزش تاب آوری بر احساس غربت

0

 

اثربخشی آموزش تاب آوری بر کاهش احساس غربت دانشجویان دختر

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر این آموزش در کاهش احساس غربت دانشجویان جدیدالورود خوابگاهی انجام شد.

جامعه آماری پژوهش کلیه دختران جدیدالورود خوابگاهی رشته های مختلف تحصیلی دوره کارشناسی دانشگاه رازی کرمانشاه در سال تحصیلی ۹۶- ۹۵ بود.

برای انجام این پژوهش با روش نمونه گیری در دسترس وسپس جهت جایگزینی آزمودنی ها دردوگروه از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد.

دراین پژوهش ازپرسشنامه تاب آوری کانرودیویدسون واحساس غربت فن فلیت استفاده شد. که ازاین میان ۳۰ نفر از دانشجویان که نمره بالاتر از میانگین در آزمون احساس غربت کسب کرده بودند انتخاب شدند و به صورت تصادفی دردوگروه آزمایش وکنترل قرار گرفتند.

برای گروه آزمایش ۱۲ جلسه گروهی آموزش مهارت های تاب آوری اجرا و بعد از مداخله برای هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. طرح پژوهش آزمایشی و برای تحلیل داده ها از روش آماری کوواریانس استفاده شد.

نتایج پژوهش نشان داد که این آموزش به طورمعناداری ودرسطح ۰۰۱/۰ P<موجب کاهش احساس غربت دانشجویان درگروه آزمایش شده است درحالی که چنین تغییری در آزمودنی های گروه کنترل مشاهده نشد. بنابراین می توان گفت آموزش تاب آوری در کاهش احساس غربت دانشجویان موثر است.

 

 

اثربخشی آموزش تاب آوری بر کاهش احساس غربت دانشجویان دختر

 

 

آموزش تاب آوری بر احساس غربت اثربخشی آموزش تاب آوری بر کاهش احساس غربت دانشجویان دختر

بنابر همین گزارش از خانه تاب آوری احساس تنهایی و غربت هم در بین دانش‌آموزان و دانشجویان به‌ویژه دانشجویان غیربومی، موضوعی شایع است. تقریباً 65 درصد از دانش آموزان غیر بومی احساس تنهایی می کنند و 7 تا 10 درصد با اشکال شدید تنهایی مواجه می شوند.

این احساس، ارتباط نزدیکی با اضطراب دارد و محققان رویکردهای درمانی مانند گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد را برای کاهش احساس تنهایی، اضطراب و تنظیم هیجانی در بین دانش‌آموزان بررسی کرده‌اند.

احساس غربت، که به طور معمول به عنوان “غم غربت” یا “homesickness” شناخته می‌شود، یک حالت روحی و عاطفی است که به دلیل جدایی از خانه، خانواده و عزیزان ایجاد می‌شود. این احساس می‌تواند در نتیجه مهاجرت، تحصیل در یک کشور جدید یا حتی سفرهای طولانی مدت به وجود آید و شامل نشانه‌هایی از ناراحتی، تنهایی و افسردگی است.

احساس غربت به معنای دلتنگی عمیق برای مکان‌ها و افراد آشنا است. این حالت به طور طبیعی در افرادی که از محیط‌های آشنا دور می‌شوند، بروز می‌کند و می‌تواند به احساساتی مانند غم، اضطراب و ناامنی منجر شود.

بسیاری از افراد ممکن است با تغییرات ناگهانی در زندگی خود، مانند شروع دانشگاه یا مهاجرت، این احساس را تجربه کنند.

 

علائم و نشانه‌ها
علائم احساس غربت می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
– احساس غم و تنهایی
-افکار ناامیدی و افسردگی
– اضطراب و حملات پانیک
-احساس عدم تعلق به مکان جدید
-گریه مداوم و گوشه‌گیری اجتماعی
– مشکلات خواب و تمرکز

این نشانه‌هابر وضعیت روحی فرد و سلامت جسمی او نیز اثرگذار است.

 

عوامل مؤثر در ایجاد احساس غربت

عوامل متعددی می‌توانند به بروز احساس غربت کمک کنند:
– دوری از خانواده و دوستان: فقدان حمایت اجتماعی یکی از بزرگ‌ترین دلایل احساس غربت است.
-عدم سازگاری با محیط جدید: تغییرات فرهنگی و اجتماعی می‌تواند منجر به احساس عدم تعلق شود.
– نوستالژی: یادآوری روزهای گذشته و مقایسه آن با شرایط کنونی نیز می‌تواند این احساس را تشدید کند.

 

 مدیریت و تسکین احساس غربت

برای مقابله با احساس غربت، افراد می‌توانند از راهکارهای زیر استفاده کنند:
– شناسایی علل: درک اینکه چه عواملی باعث ایجاد این احساس شده‌اند.
– ایجاد ارتباطات اجتماعی: تلاش برای برقراری دوستی‌ها و ارتباطات جدید.
– فعالیت‌های مثبت: شرکت در فعالیت‌های اجتماعی یا ورزشی که می‌تواند حس تعلق را تقویت کند.
– مراقبت از سلامت روان: مشاوره با متخصصان روانشناس در صورت نیاز.

در نهایت، احساس غربت یک تجربه طبیعی است که بسیاری از افراد آن را در مراحل مختلف زندگی خود تجربه می‌کنند. با شناخت علائم و استفاده از روش‌های مدیریت مناسب، می‌توان بر این احساس غلبه کرد.

 

ارسال یک پاسخ