ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده با تاب آوری
ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده با تاب آوری
هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه گری تاب آوری در رابطه بین الگوهای ارتباطی خانواده و شادکامی در دانش آموزان مقطع متوسطه بود.
بدین منظور۱۸۶ دانش آموز دختر و پسر مقطع متوسطه شهر شیراز با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند.
برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه الگوهای ارتباطی خانواده (کوئرنر و فیتزپاتریک، ۲۰۰۲)، مقیاس تاب آوری (کانر و دیویدسون، ۲۰۰۳) و پرسشنامه شادکامی آکسفورد (هیلز و آرجیل،۲۰۰۱)، استفاده شد.
نتایج تحلیل های آماری نشان داد که بین الگوهای ارتباطی خانواده، تابآوری و شادکامی رابطه معناداری وجود دارد، به این صورت که بین جهت-گیری گفت و شنود خانواده، تاب آوری و شادکامی رابطه مثبت و بین جهت گیری همنوایی خانواده، تابآوری و شادکامی، رابطه منفی و معناداری وجود دارد.
همچنین، بین تاب آوری و شادکامی نیز رابطه مثبت و معناداری وجود داشت.
نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که جهت گیری گفت و شنود خانواده، پیش بینی کننده مثبت و معنادار تاب آوری و شادکامی فرزندان و جهت گیری همنوایی خانواده، پیش بینی کننده منفی بوده است.
همچنین، تاب آوری در رابطه بین جهت گیری گفت و شنود و شادکامی نقش متغیر واسطه ای سهمی و در رابطه بین جهت گیری همنوایی و شادکامی، نقش واسطه ای کامل را ایفا میکند.
واسطه گری تاب آوری در رابطه بین ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده و شادکامی
مفهوم خانواده خانواده چیزی بیش از مجموعه افرادی است که در یک فضای مادی و روانی خاص به سر می برند.
خانواده یک نظام اجتماعی و طبیعی است که ویژگی های خاص خود را دارد. این نظام اجتماعی مجموعه ای از قواعد و اصول را ابداع و برای اعضای خود نقش های متنوعی تعیین می کند. علاوه بر این، خانواده از یک ساختار نظامدار قدرت برخوردار است، صورت های پیچیده ای از پیام رسانی های آشکار و نهان را بوجود می آورد، و روش های مذاکره و مسئله گشایی مفصلی را در اختیار دارد که به آن اجازه می دهد تا تکالیف مختلفی را با موفقیت به انجام برساند.
رابطه اعضای این خرده فرهنگ رابطه ای عمیق و چند لایه ای است که عمدتا براساس تاریخچه مشترک، ادراکها و فرض های مشترک و درونی شده راجع به جهان، و اهداف مشترک بنا شده است.
ترکیب دو بعد جهت گیری گفت وشنود و جهت گیری همنوایی، چهار طـرحواره ارتباطات خانوادگی را شکل میدهد