پیش بینی سطح تاب آوری دانشجویان

پیش بینی سطح تاب آوری دانشجویان بر اساس مراحل تغییر رفتار تمرینی و خودکارامدی

هدف از پژوهش حاضر پیش‌بینی سطح تاب‌آوری دانشجویان بر اساس مراحل تغییر رفتار تمرینی و خودکارامدی بود.

بنابراین تعداد ۲۹۲ دانشجوی دختر و پسر دانشگاه شهید بهشتی تهران به‌ عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسش‌نامه‌های تاب‌آوری (کانر و دیویدسون، ۲۰۰۳)، مراحل تغییر رفتار تمرینی (کاردینال، ۱۹۹۷) و خودکارامدی (شوارتز، ۱۹۹۹) را تکمیل نمودند.

نتایج نشان داد که بین دانشجویان از نظر سطح تاب‌آوری و خودکارامدی در مراحل مختلف تغییر رفتار، تفاوت معنی‌داری وجود دارد و دانشجویان در مراحل بالاتر (عمل و ثبات) دارای تاب‌آوری و خودکارامدی بالاتری هستند.

همچنین نتایج نشان داد بین مراحل تغییر رفتار تمرینی و خودکارامدی با سطح تاب‌آوری همبستگی مثبت معنی‌داری وجود دارد.

در نهایت، دو متغیر مراحل تغییر رفتار و خودکارامدی پیش‌بینی‌کننده معنی‌دار سطح تاب‌آوری بودند.

می‌توان فعالیت‌بدنی و تمرین منظم را محیطی تاب‌آفرین دانست که پرداختن به آن منجر به ایجاد برخی از ویژگی‌های تاب‌آوری می‌شود.

 

 

پیش بینی سطح تاب آوری دانشجویان بر اساس مراحل تغییر رفتار تمرینی و خودکارامدی

 

 

بنا بر همین گزارش از خانه تاب آوری تغییر رفتار ورزشی به دلیل عوامل مختلفی مانند عادت ها، ترجیحات و تلاش مورد نیاز می تواند چالش برانگیز باشد.

تغییر رفتار شامل تصمیم گیری آگاهانه برای شرکت مکرر در فعالیت های جدید یا متفاوت است تا زمانی که به بخشی از یک روال عادی( مهارت) تبدیل شوند.

تقویت مثبت نقش مهمی در تغییر رفتار ایفا می کند، جایی که پاداش ها و تنبیه ها بر احتمال تکرار یک رفتار تأثیر می گذارد.

تطبیق تقویت با ترجیحات فردی ضروری است، زیرا چیزی که یک فرد را تحریک می کند ممکن است برای دیگری کارساز نباشد.

تکنیک های تغییر رفتار مانند تعیین هدف، بازخورد، پاداش، حمایت اجتماعی و برنامه ریزی اقدام در ارتقای فعالیت بدنی یا ورزشی موثر هستند.پرداختن به باورهای منفی، انتخاب و اجرای متناسب با نیازهای فردی کلیدی برای ایجاد تغییرات بلندمدت و پایدار در رفتار ورزشی است.