پیش‌بینی تاب‌آوری براساس خودکارامدی در دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار
پیش‌بینی تاب‌آوری براساس خودکارامدی در دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار
هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی امکان پیش‌بینی تاب‌آوری براساس خودکارامدی در دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار بود.
برای دستیابی به این هدف، نمونه‌ای شامل ۴۰۳ نفر از دانشجویان (۱۹۸دختر و ۲۰۵ پسر) ورزشکار در لیگ‌های برتر کشور و دانشجویان غیرورزشکار دانشگاه‌های وابسته به وزارت علوم، به شیوه قضاوتی یا هدفمند انتخاب شدند.
به منظور گردآوری اطلاعات مورد نیاز، از مقیاس تاب‌آوری و خودکارامدی و برای تحلیل داده‌ها، از روش رگرسیون، تحلیل واریانس یک‌طرفه و دوطرفه و روش آماری t مستقل، استفاده شد. نتایج نشان داد خودکارامدی، پیش‌بینی‌کننده مثبت و معنادار تاب‌آوری است.
مقایسه نتایج تحلیل‌ها نشان داد که در مورد ورزشکاران و غیرورزشکاران، الگوی متفاوتی از پیش‌بینی تاب‌آوری روانشناختی براساس خودکارامدی وجود دارد.
این نتایج، با نتایج به دست آمده از کل گروه همخوانی کامل ندارد. همچنین، آشکار شد که تاب‌آوری ورزشکاران، به طور معناداری بهتر از غیرورزشکاران است.
دیگر نتایج این پژوهش نشان داد که بین رشته‌های ورزشی در زمینه تاب‌آوری تفاوت معناداری وجود ندارد.
در نهایت، مقایسه بین دختران و پسران، تفاوت معناداری را در زمینه تاب‌آوری تبیین نکرد.
مقاله حاضر با بحث از یافته‌ها در پرتو روند پژوهشی مربوط و ارائه پیش‌نهادهایی برای پژوهش بیشتر، به سرانجام رسیده است.
تاب‌آوری براساس خودکارامدی در دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار