نقش انعطاف ناپذیری روانشناختی و پذیرش درد
نقش انعطاف ناپذیری روانشناختی و پذیرش درد در پیش بینی تاب آوری بیماران مبتلا به درد مزمن
انعطاف‌ناپذیری روانشناختی و پذیرش دو سازه مهم از نسل جدید درمان‌های شناختی رفتاری است که در سال‌های اخیر توجه پژوهشگران بسیاری را به‌ویژه در حوزه مشکلات مزمن سلامتی به خود جلب کرده است.
لذا، هدف مطالعه حاضر نیز بررسی ارتباط انعطاف‌ناپذیری روانشناختی و پذیرش درد با تاب‌آوری بیماران مبتلا به درد مزمن بود.
روش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. ۲۱۸
بیمار مبتلا به درد مزمن (۱۵۵ زن و ۶۳ مرد) با روش تمام شماری طی ۷ ماه از ۴ مرکز درمانی و تصویربرداری در شهر اصفهان انتخاب شدند و سه پرسشنامه پذیرش درد مزمن (CAPQ)، مقیاس انعطاف‌ناپذیری روانشناختی درد (PIPS) و مقیاس تاب‌آوری کانر و دیویسون (CD-RISC) را تکمیل کردند. داده‌ها با روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که انعطاف‌ناپذیری روانشناختی درد رابطه معکوس و پذیرش درد رابطه مستقیم و معناداری با تاب‌آوری بیماران مبتلا به درد مزمن دارند.
همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که انعطاف‌ناپذیری روانشناختی درد ۲۰ درصد و پذیرش ۳۰ درصد نمرات تاب‌آوری را در این بیماران پیش‌بینی می‌کند.
نتیجه‌گیری: یافته‌های تحقیق از نقش فرایندهای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به‌ویژه انعطاف‌ناپذیری روانشناختی و پذیرش درد در تاب‌آوری بیماران مبتلا به درد مزمن حمایت می‌کند
نقش انعطاف ناپذیری روانشناختی و پذیرش درد در پیش بینی تاب آوری بیماران مبتلا به درد مزمن