سرمایه طبیعی و تاب آوری

محمدرضا مقدسی

سرمایه طبیعی و تاب آوری اجتماعی نقش مهمی در رفاه جامعه و واکنش به بلایا دارند. تاب آوری اجتماعی ممکن است به سرمایه طبیعی تکیه بزند قدر طبیعت را بدانیم.آب و خاک حاصلخیز از مهمترین سرمایه های طبیعی بشمار می آیند.

سرمایه طبیعی شامل، خاک، هوا، آب و همه موجودات زنده است. اهمیت ارائه کالاها و خدمات رایگان به مردم، حمایت از اقتصاد و جامعه و امکان زندگی انسان. اهمیت ساختار و تنوع زیستگاه ها و اکوسیستم ها اجزای حیاتی سرمایه طبیعی هستند که به خدمات اکوسیستمی معروف هستند و برای زندگی انسان، اقتصاد و جامعه ضروری هستند.

سرمایه طبیعی را میتوان در دو بخش زنده و غیر زنده نگاه کرد:

سرمایه طبیعی غیر زنده شامل دارایی‌های زیرزمینی مانند سوخت‌های فسیلی و مواد معدنی و همچنین جریان‌های غیر زنده مانند انرژی باد و خورشید می‌شود.

سرمایه طبیعی زنده شامل موجودات زنده مانند گیاهان و حیوانات است که خدمات اکوسیستمی ضروری برای وجود انسان را ارائه می کنند، مانند غذا، آب پاک و هوا. سرمایه اکوسیستم، جزء اصلی سرمایه طبیعی، در صورت مدیریت پایدار قابل تجدید است.

اما در صورت مدیریت نادرست می تواند تخلیه یا تخریب شود. این مولفه ها به طور جمعی و در کنار یکدیگر شالوده سرمایه طبیعی را تشکیل می دهند که برای حفظ زندگی و حمایت از سیستم های اقتصادی-اجتماعی و صد البته در تاب آوری اجتماعی بسیار مهم است.

این مفهوم برای اولین بار در سال 1973 معرفی شده است و پس از آن بود که اقتصاد اکولورژیک در ادبیات تحقیق توسعه یافت.

سرمایه طبیعی یک مفهوم بنیادی برای ارزیابی اقتصادی خدمات اکوسیستم است .زندگی غیر انسانی ، کالاها و خدماتی را تولید می کند که برای زندگی ضروری هستند. بنابراین، سرمایه طبیعی برای پایداری اقتصاد ضروری است.

در سال 2012 “اعلامیه سرمایه طبیعی”  موسوم به (NCD) در اجلاس ریو + 20 که در برزیل منتشر شد.
اعلامیه سرمایه طبیعی تعهدی جهانی است که برای ادغام معیارهای سرمایه طبیعی در محصولات و خدمات تلاش میکند.
امضاکنندگان اعلامیه سرمایه طبیعی تعهد خود را برای گنجاندن ملاحظات سرمایه طبیعی در گزارشات بخش های مالی بصورت رسمی مصوب کردند.
این اعلامیه بر اهمیت ارزش گذاری و حفاظت از سرمایه طبیعی در اقتصاد جهانی تاکید می کند و بر نیاز به همکاری بین بخش خصوصی و دولتی و همچنین اقدام دولت برای تنظیم و تشویق سازمان ها به ارزش گذاری و حسابرسی سرمایه طبیعی در مدل های تجاری خود تاکید می کند.
به طور خلاصه، چهار هدف اصلی آن عبارتند از:
1-افزایش درک وابستگی تجاری به دارایی ها و سرمایه های طبیعی؛
2-حمایت از توسعه ابزارهایی برای ادغام ملاحظات سرمایه طبیعی در فرآیند تصمیم گیری در مورد تمام محصولات و خدمات مالی
3-کمک به ایجاد یک اجماع جهانی در مورد ادغام سرمایه طبیعی در حسابداری و تصمیم گیری بخش خصوصی.
4-تشویق به اجماع در مورد گزارش یکپارچه برای گنجاندن سرمایه طبیعی به عنوان یکی از اجزای کلیدی موفقیت یک سازمان.

 

تاب‌آوری، توانایی اکوسیستم‌ها برای مقاومت و بازیابی از اختلالات است از سوی دیگر مفهوم سرمایه طبیعی برای حفظ رفاه انسان بسیار مهم است، زیرا پایه و اساس فعالیت های اقتصادی و توسعه اجتماعی را تشکیل می دهد.

افزایش تاب آوری سرمایه های طبیعی برای ژینایی و تضمین تداوم ارائه خدمات اکوسیستمی ضروری است، به ویژه در مواجهه با چالش هایی مانندنوسانات اقلیم و تغییرات آب و هوا و شیوه های ناپایدار که ظرفیت طبیعت را برای حمایت از مشاغل، اقتصادها و جوامع تهدید می کند.

جوامع می توانند با لحاظ کردن مفهوم تاب آوری ، صیانت و تقویت سرمایه های طبیعی، تعادل اکولوژیک را حفظ کنند، از توسعه پایدار حمایت کنند و رفاه نسل فعلی و آینده را تضمین کنند.

تأثیرات اقتصاد بر محیط‌ زیست و سهم محیط‌ زیست در اقتصاد در حال حاضر در مفاهیم اقتصاد سبز ، مدیریت منابع طبیعی و توسعه پایدار ارایه میشود که به یقین این همه ماجرا نیست.

سرمایه طبیعی و تاب آوری اجتماعی نقش مهمی در رفاه جامعه و واکنش به بلایا دارند.

سرمایه طبیعی به منابعی اطلاق می شود که طبیعت فراهم می کند، مانند آب، هوا و اکوسیستم ها که برای بقای انسان و فعالیت های اقتصادی ضروری هستند از سوی دیگر، تاب‌آوری اجتماعی توانایی یک جامعه برای استفاده از منابع موجود، از جمله شبکه‌های اجتماعی و روابط، برای پاسخگویی، مقاومت و بهبودی از موقعیت‌های نامطلوب است.

رابطه بین سرمایه طبیعی و تاب آوری اجتماعی معنادار است

سرمایه طبیعی، مانند منابع آب پاک و اکوسیستم های سالم، با حمایت از معیشت، امنیت غذایی و کیفیت کلی زندگی، پایه و اساس رفاه و تاب آوری جامعه را فراهم می کند.

از سوی دیگر، تاب‌آوری اجتماعی به شبکه‌های اجتماعی قوی، اعتماد و انسجام جامعه برای پاسخگویی مؤثر به بلایا و بحران‌ها متکی است. با تقویت سرمایه اجتماعی از طریق ایجاد ارتباطات، اعتماد، و مشارکت اجتماعی، برنامه ریزان و سیاست گذاران می توانند توانایی جامعه را برای مقاومت در برابر وقایع نامطلوب و بهبود آن ها افزایش دهند و حتی در حفاظت از سرمایه های طبیعی موثر واقع شوند.

در اصل، ترکیب سرمایه طبیعی و تاب‌آوری اجتماعی چارچوبی قوی برای پایداری جوامع میسازد. با درک اهمیت هر دو جنبه و ادغام آنها در فرآیندهای برنامه ریزی و تصمیم گیری، جوامع می توانند بهتر برای چالش های ناشی از تغییرات و بلایای محیطی آماده شوند و با آنها سازگار شوند.

از سرمایه طبیعی می توان برای ایجاد تاب آوری اجتماعی با فراهم کردن بستری برای رفاه جامعه و واکنش به بلایا استفاده کرد.

سرمایه طبیعی اساس بقای انسان و فعالیت های اقتصادی را تشکیل می دهد.

با حفاظت، حفظ و افزایش سرمایه طبیعی، جوامع می توانند از در دسترس بودن منابع ضروری که از معیشت، امنیت غذایی و کیفیت کلی زندگی حمایت می کنند، اطمینان حاصل کنند.

 

نظرات بسته شده است.