رابطه ی حساسیت اضطرابی، اجتناب تجربی و تاب آوری

رابطه ی حساسیت اضطرابی، اجتناب تجربی و تاب آوری با اضطراب امتحان در دانش آموزان

هدف از این پژوهش بررسی رابطه­ حساسیت اضطرابی، اجتناب تجربی و تاب­ آوری با اضطراب امتحان در دانش­ آموزان بود.

روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه­ ی آماری شامل کلیه­ ی دانش­ آموزان پسر پایه ­ی دوازدهم ناحیه­ ی یک اهواز در سال تحصیلی ۹۵-۹۴ بود.

از بین آن­ها نمونه ­ای به حجم ۱۰۳ نفر به صورت تصادفی مرحله ای انتخاب شد و به چهار مقیاس حساسیت اضطرابی نوجوانان دیکون و الن تینر، پرسشنامه ­ی پذیرش و عمل بوند و همکاران، پرسشنامه­ ی تاب ­آوری کانر و دیویدسون، و مقیاس اضطراب امتحان ، پاسخ دادند.

 

یافته­ ها: نتایج نشان داد که بین حساسیت اضطرابی و اجتناب تجربی با اضطراب امتحان رابط ه­ی مثبت معنی ­داری وجود دارد.

در صورتی که بین تاب ­آوری با اضطراب امتحان رابطه ­ی منفی معنی­ دار وجود دارد.

اجتناب تجربی بیشترین قدرت پیش­ بینی را برای اضطراب امتحان دارد. هر سه متغیر پیش بین ۴۹ درصد واریانس اضطراب امتحان را تبیین می کند.

نتیجه ­گیری: بر اساس یافته ­های حاصل از پژوهش اجتناب تجربی یک پیش­بین کننده­ ی قوی اضطراب امتحان است.

بنابراین پیشنهاد می شود تا اجتناب تجربی در افراد دارای اضطراب امتحان مورد توجه قرار گیرد.

 

 

 

رابطه ی حساسیت اضطرابی، اجتناب تجربی و تاب آوری با اضطراب امتحان در دانش آموزان

 

 

بنا بر همین گزارش از خانه تاب آوری حساسیت اضطرابی به ترس از رفتارها یا احساسات مرتبط با اضطراب و تعبیر نادرست این احساسات به عنوان خطرناک اشاره دارد.

تجارب فیزیولوژیکی اضطراب، مانند ضربان قلب یا تعریق، مضر هستند و می‌توانند منجر به پیامدهای فاجعه‌بار شوند. این پدیده می تواند خطر ابتلا به اختلالات اضطرابی مختلف، از حملات پانیک تا PTSD را افزایش دهد.

حساسیت اضطرابی متمایز از اضطراب سلامتی و اضطراب فراگیر عمومی است و بر علائم فیزیکی و احساسات مرتبط با اضطراب تمرکز دارد. استیون ریس و پترسون در سال 1985 شاخص حساسیت اضطرابی (ASI) را برای ارزیابی حساسیت اضطراب پیشنهاد دادند که به طور گسترده در مطالعات تحقیقاتی برای پیش بینی حملات پانیک و سایر شرایط اضطرابی استفاده شده است.