رابطه بین ابعاد سلامت روانشناختی پرستاران با تاب آوری بیماران

رابطه بین ابعاد سلامت روانشناختی پرستاران با تاب آوری بیماران

سلامت روانشناختی به مفهوم تامین و ارتقا سلامت روانی فردی و اجتماعی، پیشگیری از ابتلا و درمان مناسب بیماری های روانی و توانبخشی بیماران روانی است.

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین ابعاد سلامت روانشناختی پرستاران با تاب آوری بیماران بخش های جراحی است.

 

این پژوهش به روش توصیفی-همبستگی با ماهیت کاربردی در سال ۱۳۹۸ انجام شد. جامعه آماری شامل بیماران بخش های جراحی بیمارستان نمازی شیراز بود که با استفاده از فرمول کوکران عداد ۱۱۵ نفر از بیماران به عنوان نمونه انتخاب شدند.

روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده بود و فرم رضایت آگاهانه شرکت در تحقیق نیز از نمونه نیز اخذ گردید.

ابزارهای اندازه گیری شامل پرسشنامه استاندارد فلاح (۱۳۹۸) برای سنجش سلامت روانشناختی و پرسشنامه استاندارد کونور و دیویدسون (۲۰۰۳) برای سنجش تاب آوری می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شبکه های عصبی مصنوعی و آزمون اسپیرمن استفاده گردید.

همچنین آنالیزهای آماری با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۲  انجام شد.

میانگین نمرات ارزیابی بیماران از متغیر سازگاری هیجانی ۷۱/ ۴ از نمره ۵ با انحراف معیار ۰۳/۱، هوش هیجانی ۴۵/۴ با انحراف معیار ۱۱/۱، سازگاری اجتماعی۳۱/۴ با انحراف معیار ۱۰/۱، عوامل محیطی ۱۸/۴ با انحراف معیار ۱۵/۱، ارتباطی-اجتماعی ۰۷/۴ با انحراف معیار ۱۷/۱ و تاب آوری ۷۵/۴ با انحراف معیار ۰۲/۱ محاسبه شد.

بین ابعاد سلامت روانشناختی با تاب آوری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، بنابراین با  بهبود، تقویت و توسعه ابعاد سلامت روانشناختی پرستاران می توان میزان تاب آوری بیماران را در مقابله با درد افزایش داد.

رابطه بین ابعاد سلامت روانشناختی پرستاران با تاب آوری بیماران

هر یک از ابعاد سلامتی آدمی نقش مهمی در حفظ سلامت کلی انسان دارند. بر اساس منابع مطالعاتی، این ابعاد عبارتند از:

1. سلامت جسمانی: شامل سلامت بدن و عملکرد صحیح اعضا و سلول‌های بدن است
2. سلامت روانی و عاطفی: این بخش شامل سلامت ذهنی، احساسات، و توانایی برقراری روابط سالم با دیگران می‌باشد
3. سلامت اجتماعی: مربوط به روابط اجتماعی فرد با دیگران و جوامع است.
4. سلامت معنوی: شامل باورها، اصول، یا ارزش‌های فرد است که نقش مهمی در سلامت جسمانی و روانی انسان دارد

این ابعاد با هم تعامل دارند و تأثیرات مثبت یک بُعد بر بُعد دیگر را نشان می‌دهند. به عنوان مثال، سلامت جسمانی می‌تواند به سلامت روانی و عاطفی کمک کند و بالعکس بعبارت دیگر ابعاد سلامت میتوانند اثر همدیگر تقویت یا تشدید نمایند.