تاب آوری و رشد در زندگی

مهدیه اسدی

0

تاب آوری و رشد در زندگی ،از انسان همه چیز را می توان گرفت جز یک چیز که آخرین آزادی بشر است : این که فرد نگرش خود را در هر موقعیت ممکن انتخاب کند و راه خودش را برگزیند( ویکتورفرانکل)

همه ی ما در گذر از زندگی با درد و غمی مواجهه می شویم این طبیعت زندگی است و مارا از آن گریزی نیست اما اینکه چطور از این مسیر پر پیچ و خم درد ها عبور کنیم و چه توشه ای با خود به همراه ببریم به انتخاب و تصمیم خود ماست.

مهدیه اسدی در ادامه اضافه میکند که درد و غم با ماهیت زندگی عجین شده است و در مسیر همه ی ما به اندازه ای وجود دارد و هیچ کس از این قاعده استثنا نیست اما در مواجهه شدن و برخورد با درد استثنایی وجود دارد !!!

اینکه آیا آدم ها می توانند با آن مقابله کنند و پیروز شوند ؟؟ یا تسلیم می شوند و پا پس می کشند ؟؟؟ درد و مشکلات  در زندگی برای کدام یک از ما به رنج تبدیل می شود و برای کدام یک از ما به گنج؟؟؟

تاب آوری به عنوان یکی ازمسیرهای مهم روانشناسی مثبت است و به این سوال مهم پاسخ می دهد و به این سوال مهم پاسخ می دهد که چگونه می توان از پس رنج های زندگی به رشد رسید؟

رنج ها و غم ها چه پیامی برای ما دارند ؟چرا بعضی از افراد خود را به دل این رنج ها می زنند و معنا خلق می کنند و گروهی دیگر تاب و توان مقابله ندارند ؟

در اینجا نیاز داریم در قدم اول تعریف درستی از تاب آوری داشته باشیم : تاب آوری توانایی سازگار ماندن در شرایط سخت و سپس تغییر مسیر دادن به شرایط جدید است.در رابطه با انسان ها می توان تاب آوری را به صورت زیر تعریف کرد :
انعطاف پذیری در تفکرات، احساسات و رفتارها در مواجهه با سختی های زندگی و دوره های طولانی تحت فشار بودن به طوری که پس از  طی بحران قوی تر، داناتر و توانمندتر شده باشیم

:اما کلمه ی تاب آوری در زبان عامه به اشتباه به جای کلمه  تحمل کردن استفاده

می شود .شاید فردی تحمل زیادی در پس مشکلات زندگی داشته اما سازگاری و انعطاف پذیری و تاب آوری را نیاموخته باشد.

کلمه ی تاب آوری در زبان عامه رایج شده و خیلی مواقع به  جای کلمه ی تحمل کردن استقاده می شود اما طبق پژوهش های انجام شده شخصیت تاب آور را به عنوان مفهومی قابل اندازه گیری تایید نمی کنند بلکه فرآیند سازگاری پس از تجربه ی مصیبتی مهم و اساسی تاکید می کنند.تاب آوری الزاما چیزی نیست که فرد آن را دارد یا ندارد .

تاب آوری و رشد در زندگی

تاب آوری فرایندی پویاست و به طور متفاوتی در زندگی تجربه می شود طبق پژوهش ها سه نوع تعریف برای تاب آوری وجود دارد :

تاب آوری مقاومت : یعنی توانایی فرد در ایستادگی( حفظ تعادل) در مقابل موقعیت های تنش زا

تاب آوری احساسی: فرآیند یا ظرفیتی که در طول زمان شکل می گیرد

تاب آوری جبرانی : فرد نشان می دهد  قادر است به سطح کارکرد قبلی خودش برگردد

تاب آوری به سان درخت تنومندی است که در مقابل باد و طوفان خم می شود شاخه های نازکش می شکند اما همچنان ریشه ها محکم و استوار در زمین باقی می مانند و بعد از طوفان به حالت قبل خود بر می گردد و تنومندتر و استوار تر ادامه می دهد.محققان برای راحت تر تعبیر شدن این مفهوم از کلمه ی سازگاری استفاده می کنند و تاب آوری را نوعی برگشت پذیری یا انعطاف داشتن در مقابل عوامل بیرونی قلمداد می کنند .

یادداشت من :

اگر بخواهم صمیمانه بگویم برای همه ما درد و مشکلی وجود دارد گاهی مواقع این دردها از جانب دیگران برما تحمیل می شود و گاهی هم از جانب خودمان . درد ها از هر مسیری که باشند برای ما پیام یا هشداری دارند. ما به اشتباه عادت کرده ایم این دردها را به رنج تبدیل کنیم و واقعیتی که برایمان نجوا می کند را نپذیریم.

بله واقعیت …..

هر دردی که بر ما وارد می شود مانند زنی آبستن منتظر زایش است زمانی که مقاومت را کنار بگذاریم و سکوت را یاد بگیریم این زایش اتفاق می افتد.

وقتی درسی که باید را آموختیم تاب آوری از آنجا آغاز می شود.

ما مردمان زیادی را دیده ایم که بر غم هایشان صبوری کرده اند سختی ها را تحمل کرده اند اما درسی نگرفته اند و مسیر را همانگونه که شروع کرده اند ادامه داده اند و بدون هیچ رشدی به پایان رسانده اند.

در زندگی هرچه مطابق میل ما نباشد دردناک است.ما نمی دانیم زندگی هر گوشه اش درد است و ما همیشه در معرض مواجه با آن هستیم .زمانی که بپذیریم ما را از این درد ها گریزی نیست یاد می گیریم چطور باآنها مواجهه شویم.اینکه در زندگی من چه دردی حاصل شود بخشی از آن دست من نیست اما اینکه چطور من به آن درد پاسخ می دهم تا آن را عمیق تر و طولانی تر نکنم دست خود من است.

بیاییم بپذیریم که زندگی ذاتش با درد گره خورده است و ما یاد بگیریم که خودمان را برای روز های سخت آماده کنیم و این نکته را یادمان باشد اگر درسی از اتفاقی که برایمان رخ داده نگیریم این درد بارها بر ما حاصل می شود و همیشه زمان و انرژی لازم برای آموختن و ادامه دادن وجود ندارد و از یک جایی به بعد انسان در رنج هایش خودش را از دست می دهد…..

 

تاب آوری و رشد در زندگی یعنی توانایی فرد در حفظ تعادل در مقابل موقعیت های تنش زا تاب آوری احساسی ظرفیتی که در طول زمان شکل می گیرد  

 

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.