تاب آوری در زنان وابسته به مواد

تاب آوری در زنان وابسته به مواد، مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاب آوری در زنان وابسته به مواد و عادی انجام شد.

پژوهش حاضر از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل دو گروه، گروه اول کلیه زنان وابسته به مواد در کمپ های ترک اعتیاد و گروه دوم کلیه زنان عادی شهر اصفهان بود. بدین منظور با توجه به ملاک های ورود و خروج تعداد 30 نفر از زنان وابسته به مواد به روش نمونه گیری هدفمند و 30 نفر زنان عادی به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون و پرسشنامه جمعیت شناختی محقق ساخته استفاده شد.

نتایج تحلیل t مستقل نشان داد در مقایسه تاب آوری زنان وابسته به مواد و عادی تفاوت معنی داری وجود دارد (P<0.05). به طوری که زنان سالم به طور معناداری دارای تاب آوری بالاتر نسبت به زنان وابسته به مواد بودند. در نتیجه تاب آوری از متغیرهای تاثیرگذار بر آسیب پذیری روانی افراد وابسته به مواد به ویژه زنان معتاد است.

در تبیین این یافته می توان گفت که افراد تاب آور در شرایط ناگوار و هنگام تجربه هیجانات منفی می توانند سازگاری و سلامت روانی خود را حفظ کنند و از انعطاف بیشتری برخوردارند، این افراد کمتر مستعد مصرف مواد هستند.

تاب آوری در زنان وابسته به مواد

تاب آوری زنان می تواند به طور قابل توجهی بر بهبودی و مصرف مواد تأثیر بگذارد.

تحقیقات نشان می‌دهد که تاب‌آوری نقشی حیاتی در کاهش اثرات سوء استفاده و آسیب دوران کودکی بر مصرف الکل و مواد مخدر  در میان زنان مبتلا به اختلالات مصرف مواد دارد سطوح بالای تاب آوری با کاهش مصرف الکل و مواد مخدر مرتبط است.

علاوه بر این، تاب‌آوری نه تنها یک ویژگی درونی است، بلکه شامل عوامل بیرونی مانند حمایت و منابع اجتماعی است.

بنا بر مشاهدات در زمینه بهبود اختلال مصرف مواد مخدر، زنان از طریق حمایت اجتماعی، رویکردهای شناختی و معنوی در سطوح فردی،  مهارتهای خودمراقبتی (شیوه‌های مراقبت از خود) و مقابله با عوامل استرس‌زا و آسیب‌های روانی تاب‌آوری نشان می‌دهند.

زنان در حال بهبودی اغلب به طیف وسیعی از خدمات حمایتی، از جمله کمک روانشناختی، ترمیم روابط، کار آفرینی و آموزش های شغلی، پوشش های حمایتی و بیمه و گروه‌های حمایتی همتا نیاز دارند.