افزایش تاب آوری، سلامت روان و کیفیت زندگی

افزایش تاب آوری، سلامت روان و کیفیت زندگی

توسعه تاب آوری، سلامت روان و کیفیت زندگی زنان سرپرست خانوار بموجب یک برنامه آموزشی طرحواره درمانی موضوع اصلی این مقاله است

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی در ارتقای تاب آوری سلامت روان و کیفیت زندگی زنان سرپرست خانوار انجام شد.

این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه گواه بود.

جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه زنان سرپرست خانوار مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان گلپایگان در سال ۱۴۰۰ بود.

روش نمونه گیری به صورت غیرتصادفی در دسترس انجام شد.

بدین ترتیب از بین جامعه آماری پژوهش تعداد۳۰ زن سرپرست خانوار بصورت نمونه گیری در دسترس که داوطلب شرکت در دوره و تمایل به شرکت در این دوره درمانی داشتند به عنوان نمونه انتخاب شد.

۱۵ نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه کنترل قرار دارند.ابزار اندازه گیری، در این پژوهش به منظور اندازه گیری متغیرهای مورد نظر از ابزارهای زیر استفاده شده است: برنامه آموزشی طرحواره درمانی (۲۰۰۳)، پرسشنامه سلامت عمومی، پرسشنامه تاب آوری، پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت استفاده شده است.

نتایج نشان داد بین دو گروه آزمایش و کنترل از نظر تاب آوری، سلامت روان و کیفیت زندگی تفاوت معناداری وجود دارد.

 

 

افزایش تاب آوری، سلامت روان و کیفیت زندگی زنان سرپرست خانوار

 

بنا بر همین گزارش از خانه تاب آوری کیفیت زندگی شامل عوامل مختلفی از جمله رضایت ذهنی، فاکتورهای محیطی فیزیکی، توانایی انتخاب، کنترل امور، فضای مثبت و پذیرنده، و تأثیر انسان بر محیط اطرافش است کیفیت زندگی یک معیار اجتماعی برای توصیف زندگی است این مفهوم شامل تمام جنبه‌های عاطفی، اجتماعی و جسمانی است که اغلب به عنوان یک پیامد و دستاورد مهم سلامتی هم در نظر گرفته میشود و برای ارزیابی مداخلات بهداشتی بسیار حائز اهمیت است.